Πάει καιρός που δεν ρωτήθηκε κανείς
Ποιος έζησε σ' αυτά τα σπίτια, ποιος μίλησε για τελευταία φορά,
Ποιος ξέχασε το σακάκι του μέσα σε τούτα τα δωμάτια,
Ποιος έμεινε. (Αλήθεια, γιατί δεν έφευγε.)
Ένα δέντρο νεκρό στέκει ανάμεσα στα ολάνθιστα. Ένα δέντρο νεκρό.
Πανάρχαιο λάθος, ακατάληπτο,
Στα σύνορα της χώρας. Ξεκίνημα
στον χρόνο κάποιου άλλου, μικρή σιωπή.
Παραλήρημα της κόλασης και του κορμιού.
Το τέλειωμα του τέλους ξεκινάει με ψιθύρους.
Από το μέρος τούτο πέρασε ο άνεμος.
Κι ένα πουλί προσέχει με περίσκεψη το γέλιο του ανθρώπου.
μετάφραση: Τάκης Μενδράκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου