Νίκος Ξυλούρης - Πώς να σωπάσω

 Πώς να σωπάσω μέσα μου 

την ομορφιά του κόσμου;

Ο ουρανός δικός μου 

η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω

τον ήλιο μ'άλλα μάτια;

Στα ηλιοσκαλοπάτια

Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά

ποια γλώσσα μου μιλάνε 

αυτοί που μου ζητάνε 

να χαμηλώσω τα φτερά;

Κώστας Κινδύνης - Μεγάλες λέξεις σχεδόν ονόματα

Μεγάλες λέξεις σχεδόν ονόματα

στα χέρια του τοίχου.

Πότε τις απλώνει πάνω του

πάντα προσεχτικά μη σβήσει τα ψηφία

πότε τις κρύβει στον παλιό του ασβέστη

σα να του εμπιστεύτηκαν

ένα μεγάλο μυστικό, μια μαρτυρία.

Φοβάται ο τοίχος το νέο παιδί

με την κιθάρα

που έρχεται νωρίς τα μεσημέρια

κι ακουμπά πάνω του την πλάτη

χωρίς να παίζει.

Μόνο μπροστά κοιτάει τη θάλασσα

μόνο βαθιά κοιτάει τη θάλασσα.

Σαν βαρεθεί και πάψει

στο γαλάζιο ν’ αγναντεύει

σαν βαρεθεί και πιάσει

να παίξει την κιθάρα

αυτό φοβάται ο τοίχος.

Σαν βαρεθεί τα εμπρός

και ξαφνικά γυρίσει

και πάνω του διαβάσει

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

ή πάλι ένα τεράστιο

ΟΧΙ ή Κ. Κ. Ε.

ή Ε. Ρ. Ε. ή Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΖΕΙ

ή Ο ΛΑΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ

και πάλι ένα μεγάλο Ζ

κι ύστερα εκλογές και δίπλα

ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ ΑΓΩΝ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ –

και πάνω σ’ όλα αυτά σα μια προσπάθεια

μάταιη να τα σβήσει με μαύρα γράμματα

γραμμένο 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ κι αριστερά

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ και ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

Φοβάται ο τοίχος ποια μορφή, ποιαν έννοια

θα πάρουν μέσα του αγοριού αυτές οι λέξεις.

Κι ύστερα απ’ αυτές, ποιαν ερμηνεία θα ‘χει

ο νέος στο τραγούδι του ποια ευθύνη.

Πηγή: συλλογή Αναψηλάφηση, τώρα στη συγκεντρωτική έκδοση «Τα ποιήματα 1971 – 1977», Γαβριηλίδης, 2007]

Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη

Κώστας Κινδύνης - [άτιτλο]

 Πρόβλημα του Αυγούστου

κι άνοιγες παράθυρο.

Μορφή από άνοιξη κι ιδρώτα.

Όλα τα χρώματα έσμιγαν,

όλα τα όνειρα έμοιαζαν

επάνω στην κλεισμένη πόρτα.

Στα χέρια η κουρτίνα η άσπρη,

η νύχτα κουβαλούσε αστέρια

η σιωπή σκιά του Αυγούστου

σου ξανασταύρωνε τα χέρια.

Ήλιε της νύχτας

ζωγράφε ησυχαστή

μη φύγεις πριν ετοιμαστεί

τ' όνειρο

Ενότητα: «Σημειώσεις Ανατομίας» στο: Τα ποιήματα 1971-1977, Γαβριηλίδης 2007.

Κώστας Κινδύνης - Ερώτηση

Λινό φεγγάρι, η σιωπή

μια πέρδικα μαρμαρωμένη

έκλπηκτα, μες στ' ανοιγμένα

σκέλια της

ο θάνατος.

Σταυροί τα δωδεκάμηνα.

Ώς κάτω στα περιβόλια

τα σπίτια μας

μυστικά χαρακώματα.

Βαθιά στον ύπνο των παιδιών

κρύβεται ο ήλιος, δοκιμάζει

το κράνος τους και λιποτάχτης

ρίχνει τα όπλα τους

πίσω απ' το μέλλον.

Στα λεξικά μυαλά σας

βρίθουν οι λέξεις.

Πατήστε πάνω τους

περάστε γυμνοί

και ζωντανοί.

Για ποιους πολεμάτε;

Για ποιους υπάρχετε;

Τα ποιήματα 1971-1977, Γαβριηλίδης 2007

Κώστας Κινδύνης, Κομμάτι-κομμάτι

Κομμάτι-κομμάτι

πουλήσαμε όλη τη θάλασσα.

Τώρα κουβαλάμε τα νησιά μας

κάτω απ’ τη χλαίνη μας.

Μη ρωτήσουν τα παιδιά μας

Αμολάμε τον αϊτό τους

φεύγοντας συνένοχα.

Χωρίζουμε ολομόναχοι

εσύ από δω

εγώ από κει.

Στον άλλο πόλεμο

θα σου δώσω τουφέκι

χωρίς καθυστέρηση.

Θα συναντηθούμε παζαρεύοντας

την καινούργια μας ζωή.

Θα ’χεις την πληγή σου

πυξίδα στην πορεία σου.

Κομμάτι-κομμάτι

πουλήσαμε ακριβά τη θάλασσα.

Ό,τι ρευστό πήραμε

το ρίξαμε βαθιά

στο αίμα μας.

Μας φτάνει είχαμε πει

για ένα ταξίδι

κι από τότε ταξιδεύουμε.

Μας φτάνει είχαμε πει

για ένα κέρδος

κι από τότε

δε γνωριζόμαστε.

Θ’ αναγνωριστούμε

στον άλλο μας πόλεμο.

Σημαίες οι πληγές μας απλωμένες.

Και θα ’μαι ο εχθρός σου

που θ’ αγαπήσεις παράφορα

και θα ’μαι ο πεταλωτής

του αλόγου σου

να συνεχίσεις πιο κάτω.

Άνοιξα τα στήθια μου

σκοτάδι

τίποτα

δε με τυραννάει περισσότερο

απ’ την ανώφελη πατρίδα.

Κώστας Κινδύνης (1932-1998)

Πηγή: Κώστας Κινδύνης,«Ενότητα: Αναψηλάφηση», Τα ποιήματα [1971-1977]. Αθήνα: Γαβριηλίδης 2007.

Πηγή: https://thepoetsiloved.wordpress.com/category/%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%cf%83%ce%b7/%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%8e%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%82/