Hans Magnus Enzensberger - Ποιήματα

 ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Όσο υπάρχουν κοιμητήρια, στήλες, τύμβοι

δεν έχουν χαθεί τα πάντα.

Ακόμα και μέσα στα ερείπια η ζωή προχωρά,

θαμμένη κάτω από φθαρμένα παραπήγματα,

ενοχοποιητικά αθώα παίρνει την εκδίκησή της,

ακτινοβολεί αόρατα, αμύνεται, συμπαρίσταται,

προχωρά, ίσως μέχρι το τέλος του κόσμου,

ίσως και όχι.

 

ΟΡΙΑΚΕΣ ΤΙΜΕΣ

Απαιτούνται λιγότερα απ’ όσα νομίζεις:

τρεις μέρες λόξυγγα

βλάβη στην κεντρική θέρμανση

απώλεια εμπιστοσύνης στο Τόκιο

τριχοειδή ρήγματα στον πυρηνικό αντιδραστήρα

ναυτία

έλλειψη οξυγόνου

πονόδοντος.

Ήδη ο 21ος αιώνας δεν έχει καμία αξία

ήδη όλα σου φαίνονται μαύρα

κι εσύ δεν προλαβαίνεις

να διαβάσεις

ούτε καν

αυτή τη γραμμή.

 

ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ

Υπάρχουν θερμοκρασίες που κανένα θερμόμετρο δεν μετρά,

μόνο το δέρμα είναι ικανό να τις διακρίνει:

Η χλιαρή ανάσα του βρέφους που μυρίζει βουτυρόγαλο,

η ψυχρή άχνα των ροδάκινων απ’ το ψυγείο,

το κόκκινο εξάνθημα του θυμού που ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι μας,

καθώς και το ψυχρό λουλούδι του παγετού

που καίει του παιδιού την περίεργη γλώσσα:

επιπλέον, η πυρετώδης κάψα της ζήλειας στ’ ακροδάχτυλά μας,

η φλεγόμενη ντροπή που πλημμυρίζει το μυαλό,

και κάτι που ποτέ και πουθενά δεν απαντάται στο γαλαξία μας:

η ζεστασιά δύο σωμάτων που κοιμούνται

κουλουριασμένα μεταξύ τους στο κρεβάτι.

 

ΤΟ ΤΣΙΓΚΙΝΟ ΠΙΑΤΟ

Τα πάντα έχουν ειπωθεί για τη φτώχεια:

πως είναι ανυποχώρητη, γλοιώδης, σκληρή

και πως δεν αφορά κανέναν εκτός από τους ίδιους τους φτωχούς.

Είναι πληκτική.

Τόσο πολυάσχολη που δεν της μένει χρόνος

για να παραπονιέται πως είναι πληκτική.

Σαν τη βρωμιά, τη συναντάς στα κατακάθια.

Είναι μεταδοτική, δύσοσμη, ένας μπελάς σκέτος.

Εντύπωση προκαλεί πως είναι πανταχού παρούσα.

Σα να υπήρχε ανέκαθεν.

Οι ιδιότητές της είναι θεϊκές.

Φιλεύσπλαχνοι και άγιοι την αναζητούν.

Καλόγεροι και καλογριές της ορκίζονται αιώνια πίστη.

Όλους τους υπόλοιπους, που μια ζωή τρέχουν να της ξεφύγουν,

τους προλαβαίνει στην επόμενη γωνιά του δρόμου,

ασυγκίνητη, μεγαλοπρεπής,

με το τσίγκινο πιάτο στο χέρι.

 

ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ

Με άλλες λέξεις

να λες το ίδιο,

πάντα το ίδιο και το αυτό.

Με τις ίδιες λέξεις πάντα

να λες κάτι διαφορετικό, τελείως διαφορετικό,

ή το ίδιο με εντελώς άλλο τρόπο.

Να αφήνεις πολλά ανείπωτα,

ή με λέξεις ασήμαντες

να λες πολλά.

Τέλος, να τηρείς μια βαρυσήμαντη σιωπή.

Μετάφραση: Γιώργος Πρεβεδουράκης

Ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα

Hans Magnus Enzensberger - Τρία ποιήματα

 ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Το πρωινό του οικτιρμού που κυλάει στα μέλη σου
σαν λουμπάγκο’
η μέρα που γελοιοποιήθηκες για πάντα’
το απόβραδο εκείνο που κείτεσαι στο πάτωμα
με ματωμένη μύτη’
η ώρα που ανακαλύπτεις πως για δεκατέσσερα χρόνια
εννιά μήνες και δύο εβδομάδες έσφαλλες’
το λεπτό εκείνο που η ίδια σου η κόρη
σε βλέπει σαν ξένο’
η στιγμή που μπορείς να φανταστείς την αιχμή
του μαχαιριού στην πλάτη σου’
η στιγμή που βρίσκεις το αποχαιρετιστήριο γράμμα
στο τραπεζάκι της κουζίνας’
το δέκατο του δευτερολέπτου που η χιονοστιβάδα
κάτω από τα πόδια σου αρχίζει να κυλάει’
και πριν και μετά
όλες εκεινες οι αδιανόητα απειράριθμες στιγμές
που δεν σου καιγόταν καρφάκι.

*

ΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Όλα όσα δεν μπορείς να κάνεις:
Να προσγειώσεις ένα φορτωμένο τζάμπο
να αποδείξεις το θεώρημα του Μορντέλ
να πλέξεις – άλλοι το κάνουν για εσένα,
ατάλαντος καθώς είσαι εξαρτημένος
από τον Άγιο Florian,
από τον διευθυντή φυλακών, τον άνθρωπο
με τις αποστειρωμένες λαβίδες, τον χειρομάντη,
τον σκουπιδιάρη, τον γιατρό
και, κυρίως, από τη Μανούλα.
Όλοι αυτοί μπορούν να κάνουν κάτι, να συνεισφέρουν
στη διατήρησή σου, να σε ψυχαγωγήσουν,
να σου κρατήσουν παρέα, είτε
το επιθυμείς, είτε όχι,
ενώ εσύ;

*

ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΠΛΑΝΟ

Η βροντή της αυγουστιάτικης νύχτας με ξύπνησε,
αλλά εσύ πέταξες μακριά το σεντόνι στον ύπνο σου,
ανονείρευτη, ασυγκίνητη από την καταιγίδα.
Αστραπές μαγνησίου τυφλώνουν
τα κλειστά σου βλέφαρα.
Ένα λευκό βιολετί φωτίζει τους γοφούς σου που ανασαίνουν
ενώ ξανά και ξανά το νερό φλυαρεί χορεύοντας
πάνω στη στέγη.

*Από τη συλλογή “Η Ιστορία των Νεφών” (2003). Τα ποιήματα περιλαμβάνονται στο βιβλίο “Hans Magnus Enzensberger, Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Μάρτης 2016. Μετάφραση: Γιώργος Πρεβεδουράκης.

Πηγή: https://tokoskino.me/

Hans Magnus Enzensberger - H τριαντατριάχρονη

Αλλιώς τα είχε φανταστεί όλα.
Μια ζωή σαραβαλιασμένα Φολκσβάγκεν.
Κάποτε λίγο έλειψε να παντρευτεί έναν φούρναρη.
Στην αρχή διάβασε Έσσε ύστερα Χάντκε.
Τώρα λύνει όλο και πιο συχνά σταυρόλεξα στο κρεβάτι.
Δεν αφήνει τους άντρες να της πάρουν τον αέρα.
Ήταν τροτσκίστρια για πολλά χρόνια, αλλά με τον δικό της τρόπο.
Δεν είχε δει ποτέ της δελτίο τροφίμων.
Όταν ο νους της πάει στην Καμπότζη αρρωσταίνει.
Ο τελευταίος της εραστής, ο καθηγητής, της ζητούσε συνέχεια να τον ξυλοφορτώνει.
Φαρδιά μπατίκ πρασινωπά φορέματα.
Μελίγκρα πάνω στην Αφρικανική φιλύρα.
Βασικά αυτή ήθελε να γίνει ζωγράφος ή να μεταναστεύσει.
Η διατριβή της, «Οι ταξικοί αγώνες στο Ούλμ από το 1500 έως το 1512 και οι απηχήσεις τους στο δημοτικό τραγούδι»:
Υποτροφίες, πρόλογοι και μια βαλίτσα γεμάτη σημειώσεις.
Πού και πού της στέλνει η γιαγιά της χαρτζιλίκι.
Ντροπαλές χορευτικές φιγούρες στο μπάνιο, αδιόρατες γκριμάτσες, γαλάκτωμα καθαρισμού μπροστά στον καθρέφτη με τις ώρες.
Λέει: Κάτι θα βρω να κάνω για να μην πεινάσω.
Όταν κλαίει φαίνεται δεκαεννιά.

Πηγή: Περιοδικό: «ΠΟΙΗΤΙΚΗ» τ.31 Άνοιξη Καλοκαίρι 2023, σελ.191, εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗ.

Hans Magnus Enzensberger - Επισκέπτες

Που καταφθάνουν πάντοτε αργοπορημένοι

Που πάντα ακυρώνουν, την τελευταία στιγμή,

Που ρίχνουν μια σύντομη ματιά

Που προσκλήθηκαν, γιατί είχαν προσκαλέσει κάποιον

Που γκρινιάζουν, γιατί δεν προσκλήθηκαν

Που δεν έχουν προσκληθεί, εν τούτοις στέκονται μπροστά απ’ την πόρτα

Αυτοί με τις συνταγές διαίτης

Που κουβαλάνε μαζί τους τα πλουμιστά τους φυτά

τα μωρά τους και τα σκυλιά Αγίου Βερνάρδου,

Οι γείτονες, που δεν μπορούν να κοιμηθούν από τη μουσική

Που διηγούνται πάντα ανέκδοτα για εβραίους

Που πίνουν μόνο μεταλλικό νερό  

Αυτοί, που ήδη μισοκλείνουν τα βλέφαρά τους 

Που διαρκώς φωτογραφίζονται μεταξύ τους

Που πρέπει να καπνίσουν στο μπαλκόνι

Που πάντα γνωρίζουν, ποιος έχει κάτι και με ποιον

Που τονίζουν ωστόσο πως αυτό πρέπει να μείνει μεταξύ μας

Που ήπιαν πολύ ουίσκι

Που πρέπει γρήγορα να πάνε κάπου άλλου

Που παραμένουν έως ότου όλοι οι υπόλοιποι αποχωρήσουν

Που είναι ευπρόσδεκτοι, ακόμα κι αν δεν έχουν τηλεφωνήσει πριν

Που θα μας λείψουν, γιατί κείτονται κάτω από τη Γη.

Mετάφραση: Γιώργος Πρεβεδουράκης.

Πηγή: Αλωνάκι της Ποίησης

Hans Magnus Enzensberger - Karl Heinrich Marx

γιγάντιε παππού

με τη γενειάδα του ιεχωβά

πάνω σε καφετιές δαγεροτυπίες

βλέπω το πρόσωπό σου

μες στη κατάλευκη αύρα

μαχητικά αυτάρεσκο

και τα χαρτιά σου στο ράφι

λογαριασμοί του χασάπη

εναρκτήριες προσφωνήσεις

εντάλματα για την σύλληψή σου

στο δελτίο καταζητούμενων

βλέπω το θεόρατο σώμα σου

γιγάντιε προδότη

εκτοπισμένο άτομο

μεσάτο παλτό και πιάστρα

φθισικό άυπνο

με τη χολή σου καψαλισμένη

από πούρα βαριά

αγγουράκια τουρσί, λάβδανο

και λικέρ

βλέπω το σπίτι σου

στην rue d’ alliance

στην dean street και στην grafton terrace

γιγάντιε μπουρζουά

κατοικίδιε τύραννε

με ξεφτισμένες παντόφλες:

αιθάλη και ‘οικονομικά σκατά’

ενεχυροδανειστήρια ‘ως συνήθως’

παιδικά φέρετρα

κουτσομπολιά σε σκάλες υπηρεσίας

δεν υπάρχει μυδράλιο

στο προφητικό σου χέρι:

το παρατηρώ ήρεμο

κάτω από την πράσινη λάμπα

στο βρετανικό μουσείο

με υπομονή ανείπωτη

να γκρεμίζει το ίδιο το σπίτι σου

γιγάντιε ιδρυτή

προς χάριν άλλων σπιτιών

που μέσα τους δεν κοιμήθηκες ποτέ σου

γιγάντιε μύστη

σε βλέπω προδομένο

από τους μαθητές σου:

μόνο οι εχθροί σου

παρέμειναν όπως ήταν:

βλέπω το πρόσωπό σου

σε αυτή την τελευταία φωτογραφία

Απρίλιος του ογδόντα δύο:

ένα σιδερένιο προσωπείο

το σιδερένιο προσωπείο της ελευθερίας

Hans Magnus Enzensberger (Η Γραφή Των Τυφλών, 1964)

[μετάφραση: Γ.Π., Ποιητικά τχ 12]

[στο "H Υπεράσπιση των Λύκων και άλλα ποιήματα", εκδ. Πανοπτικόν, 2018.

Hans Magnus Enzensberger - [άτιτλο]

 Τώρα, στα Ουράλια και στην Αριζόνα συνωστίζονται 

αγέλες οι νομπελίστες 

για να βελτιώσουν τον βαθμό αποδοτικότητας

και να προστατεύσουν τους αστραγάλους των Κυριών. 

Στα εργαστήρια επικρατεί αισιοδοξία,

κι από τις χαραμάδες μπαίνει μια δροσιά,

ένα εξάνθημα, ανθρώπινο και υγρό,

ανθεκτικό στο θάνατο και στις βόμβες, λειτουργικό και λιπαρό, 

ένας βραχνός, λεπτότατος ιδρώτας.

H.M. Enzensberger, Ισότοπο, 1960, Η Υπεράσπιση των Λύκων και άλλα ποιήματα

εκδ. Πανοπτικόν.

Η.Μ. Enzensberger - Επιπλέον Λόγοι Γιατί οι Ποιητές Δεν Λένε την Αλήθεια

Επειδή η στιγμή

που προφέρεται

η λέξη ευτυχία

πότε δεν είναι μια ευτυχισμένη στιγμή.

Επειδή ο διψασμένος

δεν δίνει στη δίψα του μιλιά.

Επειδή το προλεταριάτο είναι μια λέξη

που δεν θα φτάσει ποτέ στα χείλη του προλεταριάτου.

Επειδή αυτός που απελπίζεται

δεν έχει την διάθεση να πει:

«Είμαι απελπισμένος.»

Επειδή τον οργασμό από τον ο ρ γ α σ μ ό

τους χωρίζουν δυο κόσμοι.

Επειδή ο ετοιμοθάνατος

αντί να ανακοινώνει: «Τώρα πεθαίνω»

ψελλίζει μόνο

ένα ασθενές παραμιλητό

που δεν το αντιλαμβανόμαστε.

Επειδή οι ζωντανοί

είναι αυτοί που ενοχλούν τους νεκρούς

με τα έκτροπά τους.

Επειδή οι λέξεις έρχονται είτε πολύ νωρίς

είτε αργά ήδη.

Επειδή υπάρχει κάποιος άλλος

πάντα κάποιος άλλος

που οδηγεί την κουβέντα,

κι επειδή αυτός για τον οποίο γίνεται η κουβέντα

σιωπά.

Η.Μ. Enzensberger, Το Ναυάγιο του Τιτανικού, 1978 στο ανθολόγιο: Η Υπεράσπιση των Λύκων και άλλα ποιήματα,Μετάφραση: Γιώργος Πρεβεδουράκης, εκδ. Πανοπτικόν, 2018.

Hans Magnus Enzensberger - Έρευνα κινήτρων

Δυστυχώς δεν έχω άλλη επιλογή από το να σας σκοτώσω.
* επειδή αρνείστε να μιλήσετε Βασκικά
* επειδή η τράπεζα αρνήθηκε να υπερβώ το δάνειό μου
* εξαιτίας του πατερούλη
* επειδή δεν αντέχω τη θέα ημίγυμνων γυναικών
* επειδή οι πλούσιοι μού μπαίνουν στο μάτι
* εξαιτίας του σπλαχνικού Παντοδύναμου
* επειδή δεν μου δίνετε άλλα φράγκα για την πρέζα μου
* επειδή δεν μου φαίνεστε αρκετά Καθολικοί / είστε υπερβολικά Καθολικοί
* επειδή με προσβάλατε και το φέρω βαρέως
* εξαιτίας της μανούλας
* επειδή πάντα με στραβοκοιτάτε
* επειδή επέλεξα τη λάθος απάντηση στις εξετάσεις κι απέτυχα
* επειδή ακούω φωνές
* και τέλος πάντων. Επειδή έτσι.
Σας ευχαριστώ για την κατανόησή σας.
(Παρακαλώ, πριν δράσετε, σταυρώστε αντιστοίχως!)

Mετάφραση: Γιώργος Πρεβεδουράκης

[Από την ανθολογία Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα, Πανοπτικόν, 2015.]

Hans Magnus Enzensberger - Μπλουζ της μεσαίας τάξης

δεν μπορούμε να παραπονιόμαστε.
δεν είμαστε χωρίς δουλειά.
δεν πεινούμε.
τρώμε.

το χορτάρι φυτρώνει,

το εθνικό προϊόν,

το νύχι ,

το παρελθόν.

οι δρόμοι είναι άδειοι.

οι συμφωνίες έχουν κλείσει.

οι σειρήνες σιωπούν.

όλα αυτά θα περάσουν.

οι νεκροί κάναν τις διαθήκες τους

η βροχή έγινε διαπεραστική.

ο πόλεμος δεν κηρύχθηκε ακόμα.

δεν υπάρχει βία γι ‘ αυτό.

τρώμε το χορτάρι.

τρώμε το εθνικό προϊόν.

τρώμε τα νύχια.

τρώμε το παρελθόν.

δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτε.

δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε.

δεν έχουμε να πούμε τίποτε.

έχουμε.

Μετάφραση Κλείτος Κύρου

Ξένες φωνές

Κέδρος 1979

Hans Magnus Enzensberger -Τραγούδι για κείνους που ξέρουν

Κάτι πρέπει να γίνει τώρα αμέσως

αυτό το ξέρουμε

μα φυσικά είναι πολύ νωρίς για να ενεργήσουμε

μα φυσικά είναι πολύ αργά πέρασε η μέρα

ω ξέρουμε

ξέρουμε πως στ’ αλήθεια μάλλον ευπορούμε

και πως θα συνεχίσουμε έτσι

και πως αυτό δεν ωφελεί καθόλου

ω ξέρουμε

ξέρουμε πως εμείς φταίμε

και πως δεν είναι δικό μας λάθος αν φταίμε εμείς

και πως εμείς φταίμε που δεν είναι δικό μας λάθος

και πως μας κούρασε αυτό

ω ξέρουμε

και πως ίσως να ‘ταν καλή ιδέα να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό

και πως δεν θα κρατήσουμε κλειστό το στόμα μας παρ’ όλα αυτά

ω ξέρουμε ω ξέρουμε

και ξέρουμε ακόμη πως δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κανέναν πραγματικά

και πως κανένας πραγματικά δεν μπορεί να μας βοηθήσει

και πως είμαστε υπερβολικά προικισμένοι και πολύ έξυπνοι

κι ελεύθεροι να διαλέξουμε ανάμεσα στο τίποτε και στο μηδέν

και πως πρέπει να τ’ αναλύσουμε αυτό το πρόβλημα πολύ προσεχτικά

και πως βάζουμε δυο κουταλιές ζάχαρη στο τσάι μας

ω ξέρουμε

τα ξέρουμε όλα για την καταπίεση

και πως είμαστε πάρα πολύ εναντίον της

και πως τα τσιγάρα ακρίβηναν πάλι

ω ξέρουμε

ξέρουμε πολύ καλά πως το έθνος πάει γυρεύοντας για αληθινούς μπελάδες

και πως οι προβλέψεις μας είναι συνήθως τελείως σωστές

και πως είναι ανώφελες

και πως όλα αυτά είναι μόνο κουβέντες

ω ξέρουμε

πως δεν είναι αρκετά καλό να ξεπερνάμε τα πράγματα

και πως θα τα ξεπεράσουμε παρ’ όλα αυτά

ω ξέρουμε ω ξέρουμε

πως δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο σ’ όλα αυτά

και πως η ζωή είναι θαυμάσια

κι αυτό είναι το μόνο που έχει

ω τα ξέρουμε πολύ καλά όλα τούτα

και πως τα ξέρουμε πολύ καλά όλα τούτα

ω κι αυτό το ξέρουμε

ω το ξέρουμε

ω ξέρουμε

μτφρ. Ηλίας Κυζηράκος

Hans Magnus Enzensberger - Οκτώ ποιήματα

 ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Όσο υπάρχουν κοιμητήρια, στήλες, τύμβοι
δεν έχουν χαθεί τα πάντα.
Ακόμα και μέσα στα ερείπια η ζωή προχωρά,
θαμμένη κάτω από φθαρμένα παραπήγματα,
ενοχοποιητικά αθώα παίρνει την εκδίκησή της,
ακτινοβολεί αόρατα, αμύνεται, συμπαρίσταται,
προχωρά, ίσως μέχρι το τέλος του κόσμου,
ίσως και όχι.
 
ΟΡΙΑΚΕΣ ΤΙΜΕΣ
Απαιτούνται λιγότερα απ’ όσα νομίζεις:
τρεις μέρες λόξυγγα
βλάβη στην κεντρική θέρμανση
απώλεια εμπιστοσύνης στο Τόκιο
τριχοειδή ρήγματα στον πυρηνικό αντιδραστήρα
ναυτία
έλλειψη οξυγόνου
πονόδοντος.
Ήδη ο 21ος αιώνας δεν έχει καμία αξία
ήδη όλα σου φαίνονται μαύρα
κι εσύ δεν προλαβαίνεις
να διαβάσεις
ούτε καν
αυτή τη γραμμή.
 
ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ
Υπάρχουν θερμοκρασίες που κανένα θερμόμετρο δεν μετρά,
μόνο το δέρμα είναι ικανό να τις διακρίνει:
Η χλιαρή ανάσα του βρέφους που μυρίζει βουτυρόγαλο,
η ψυχρή άχνα των ροδάκινων απ’ το ψυγείο,
το κόκκινο εξάνθημα του θυμού που ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι μας,
καθώς και το ψυχρό λουλούδι του παγετού
που καίει του παιδιού την περίεργη γλώσσα:
επιπλέον, η πυρετώδης κάψα της ζήλειας στ’ ακροδάχτυλά μας,
η φλεγόμενη ντροπή που πλημμυρίζει το μυαλό,
και κάτι που ποτέ και πουθενά δεν απαντάται στο γαλαξία μας:
η ζεστασιά δύο σωμάτων που κοιμούνται
κουλουριασμένα μεταξύ τους στο κρεβάτι.
 
ΤΟ ΤΣΙΓΚΙΝΟ ΠΙΑΤΟ
Τα πάντα έχουν ειπωθεί για τη φτώχεια:
πως είναι ανυποχώρητη, γλοιώδης, σκληρή
και πως δεν αφορά κανέναν εκτός από τους ίδιους τους φτωχούς.
Είναι πληκτική.
Τόσο πολυάσχολη που δεν της μένει χρόνος
για να παραπονιέται πως είναι πληκτική.
Σαν τη βρωμιά, τη συναντάς στα κατακάθια.
Είναι μεταδοτική, δύσοσμη, ένας μπελάς σκέτος.
Εντύπωση προκαλεί πως είναι πανταχού παρούσα.
Σα να υπήρχε ανέκαθεν.
Οι ιδιότητές της είναι θεϊκές.
Φιλεύσπλαχνοι και άγιοι την αναζητούν.
Καλόγεροι και καλογριές της ορκίζονται αιώνια πίστη.
Όλους τους υπόλοιπους, που μια ζωή τρέχουν να της ξεφύγουν,
τους προλαβαίνει στην επόμενη γωνιά του δρόμου,
ασυγκίνητη, μεγαλοπρεπής,
με το τσίγκινο πιάτο στο χέρι.
 
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ
Με άλλες λέξεις
να λες το ίδιο,
πάντα το ίδιο και το αυτό.
Με τις ίδιες λέξεις πάντα
να λες κάτι διαφορετικό, τελείως διαφορετικό,
ή το ίδιο με εντελώς άλλο τρόπο.
Να αφήνεις πολλά ανείπωτα,
ή με λέξεις ασήμαντες
να λες πολλά.
Τέλος, να τηρείς μια βαρυσήμαντη σιωπή.
 

ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Το πρωινό του οικτιρμού που κυλάει στα μέλη σου
σαν λουμπάγκο’
η μέρα που γελοιοποιήθηκες για πάντα’
το απόβραδο εκείνο που κείτεσαι στο πάτωμα
με ματωμένη μύτη’
η ώρα που ανακαλύπτεις πως για δεκατέσσερα χρόνια
εννιά μήνες και δύο εβδομάδες έσφαλλες’
το λεπτό εκείνο που η ίδια σου η κόρη
σε βλέπει σαν ξένο’
η στιγμή που μπορείς να φανταστείς την αιχμή
του μαχαιριού στην πλάτη σου’
η στιγμή που βρίσκεις το αποχαιρετιστήριο γράμμα
στο τραπεζάκι της κουζίνας’
το δέκατο του δευτερολέπτου που η χιονοστιβάδα
κάτω από τα πόδια σου αρχίζει να κυλάει’
και πριν και μετά
όλες εκεινες οι αδιανόητα απειράριθμες στιγμές
που δεν σου καιγόταν καρφάκι.

*

ΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Όλα όσα δεν μπορείς να κάνεις:
Να προσγειώσεις ένα φορτωμένο τζάμπο
να αποδείξεις το θεώρημα του Μορντέλ
να πλέξεις – άλλοι το κάνουν για εσένα,
ατάλαντος καθώς είσαι εξαρτημένος
από τον Άγιο Florian,
από τον διευθυντή φυλακών, τον άνθρωπο
με τις αποστειρωμένες λαβίδες, τον χειρομάντη,
τον σκουπιδιάρη, τον γιατρό
και, κυρίως, από τη Μανούλα.
Όλοι αυτοί μπορούν να κάνουν κάτι, να συνεισφέρουν
στη διατήρησή σου, να σε ψυχαγωγήσουν,
να σου κρατήσουν παρέα, είτε
το επιθυμείς, είτε όχι,
ενώ εσύ;

*

ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΠΛΑΝΟ

Η βροντή της αυγουστιάτικης νύχτας με ξύπνησε,
αλλά εσύ πέταξες μακριά το σεντόνι στον ύπνο σου,
ανονείρευτη, ασυγκίνητη από την καταιγίδα.
Αστραπές μαγνησίου τυφλώνουν
τα κλειστά σου βλέφαρα.
Ένα λευκό βιολετί φωτίζει τους γοφούς σου που ανασαίνουν
ενώ ξανά και ξανά το νερό φλυαρεί χορεύοντας
πάνω στη στέγη.

Ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα 

Μετάφραση: Γιώργος Πρεβεδουράκης

Αναδημοσίευση Ποιημάτων από: 

http://www.verbalistes.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%87-%CE%BC-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BD%CF%83%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81/

https://tokoskino.me/2022/11/28/hans-magnus-enzensberger-1929-2022-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/?fbclid=IwAR2bR1T_45XM5GZdaGxicmnT21sMQ1vbCYhLigvgN0fhcywxlTM7sB4JlJE