Νίκος Ξυλούρης-Γεννήθηκα σε μια στιγμή

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου Μουσική: Λίνος Κόκοτος Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης Γεννήθηκα σε μια στιγμή του κόσμου και βαδίζω για μια μεγάλη χαραυγή και πίσω δεν γυρίζω Μια φορά στον κόσμο ήρθα δυο φορές μ αρνήθηκαν και όταν είπα την αλήθεια όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν Μια φορά στον κόσμο ήρθα δυο φορές μ αρνήθηκαν και όταν είπα την αλήθεια όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν Γεννήθηκα και ήταν πρωί μα έζησα την νύχτα άλλα μου είπαν οι θεοί και άλλα στο κόσμο βρήκα Μια φορά στον κόσμο ήρθα δυο φορές μ αρνήθηκαν και όταν είπα την αλήθεια όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν Μια φορά στον κόσμο ήρθα δυο φορές μ αρνήθηκαν και όταν είπα την αλήθεια όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν

Γιώργος Ζωγράφος ‎- Μικρό παιδί

 

                                                    Γιώργος Ζωγράφος ‎- Μικρό παιδί

Μικρό παιδί σαν ήμουνα

και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί

στα μάτια είχα τη χαρά

στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Κι όταν η βαρυχειμωνιά

μου πάγωνε τα χέρια

στον ουρανό τα σήκωνα

να ζεσταθούν στ’ αστέρια

Παιδί στα δεκατέσσερα

κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί

στα μάτια είχα τη φωτιά

τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί

Μικρό παιδί σαν ήμουνα

και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί

το γέλιο είχα συντροφιά

στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Στίχοι για το τραγούδι Μικρό παιδί σαν ήμουνα Ζωγράφος Γιώργος του έτους 1966 σε στίχους Βεργόπουλος Αργύρης και σύνθεση Κόκοτος Λίνος από το album 45άρια 1966.

Γιώργος Ζωγράφος ‎- Μικρό παιδί

Οδυσσέας Ελύτης- Η Ελένη της Κρήτης με το πρόσωπο και με το πλάι

Να 'ταν η στενοχώρια να γεννούσε καν ένα πουλί σκισιματιά που
θα τραβούσε πάνου ως κάτου μες στου μέσα κόσμου τη μαυρί-
λα κι αψιθιά με τι δριμύτη απ' τα βουνά της Κρήτης θ' άναβε μες
στον Άδη σαν αηδονολαλιά

Πόρπη ασημένια Ελένη

Βρέξε βασιλικό τα χέρια σου να δροσιστώ σαν να 'χω μες στα χάδια
σου διαβάσει τις επιστολές του Παύλου

(Σήκωνε το κλουβί

μια δω μια κει

κι ο ήλιος πήγαινε απ' την άλλη

ν' ανάψει τ' όμορφο κεφάλι

μια δω μια κει

ο ήλιος κάθε Κυριακή)

Πήραν τους τρεις ανέμους οι βοσκοί κι εσύ τον τέταρτο τραβάς και
φέγγεσαι που να θωρώ πίσω απ' το σώμα σου να τρέχουν όρη και
νησιά του γραίγου όλα τα ερημόλογα και τα κατσούλια της αυλής
όπου μεγάλωσες παραδεισένια

Ελένη χώρα του Ήδυπνου

Που λέω αλήθεια πόσο πρέπει να υπόφερε ο ουράνιος κηπουρός για
να 'βγει τέτοια μέντα η ομορφιά σου

(Φώναζε στην αυλή
ψι-ψι ψι-ψι

κι ο γάτος σήκωνε ποδάρι
μέσ' απ' τα μάτια της να πάρει
ψι-ψι ψι-ψι

την αστραπή τους τη χρυσή)

Κι όπως παντού νυχτώνει κάποτε όμως (ίδια μες στην αγάπη) ένα
φωσάκι καταμόναχο φωνάζει «εγώ» «εγώ» κι ούτε τ' ακούει κανέ-
νας μόνο μια θύμηση ανεβαίνει σαν λευκή μορφή καταθαλάσσης
γυρισμένη έτσι κι εσένα

Σελήνη Ελένη αναβρυτή

Κάποιου το δάκρυ που δεν έδειξες τη σκοτεινή καρδιά θα τιμωρεί
και δεν αντέχει κοίτα στο λιγούλι γιασεμί της νύχτας όλο το δαι-
μονολόγι

(Κάτασπρο γιασεμί

και μυ- και μυ-

και μυστικέ μου Αποσπερίτη

πάρτε με πάρτε με στην Κρήτη

και μη και μη

και μη ρωτάτε το γιατί).


1962

Τα Ετεροθαλή ,1974

Πηγή:https://odysseas-elitis.weebly.com/taualpha-epsilontauepsilonrhoomicronthetaalphalambda942-1974.html

...................................................................................................................................................................

Η ΕΛΕΝΗ

Σήκωνε το κλουβί

μια δω μια κει

κι ο ήλιος πήγαινε απ’ την άλλη
ν’ ανάψει τ’ όμορφο κεφάλι

Μια δω μια κει

ο ήλιος κάθε Κυριακή



Φώναζε στην αυλή

ψι ψι, ψι ψι

κι ο γάτος σήκωνε ποδάρι
μέσ’ απ’ τα μάτια της να πάρει

Ψι ψι, ψι ψι

την αστραπή τους τη χρυσή



Πήγαινε ν’ ανεβεί

σκαλί σκαλί

την αγκαλιά ρούχα γεμάτη
κι έλεγαν οι αγγέλοι να τη

Σκαλί σκαλί

την πιο μικρή μας αδερφή



Κάτασπρο γιασεμί

και μυ- και μυ-

και μυστικέ μου Αποσπερίτη
πάρτε με πάρτε με στην Κρήτη

Και μη και μη

και μη ρωτάτε το γιατί.

Τα Ρω Του Έρωτα (1972)

Πηγή: http://eranistis.net/wordpress/2014/07/08/%CE%BF%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%81%CF%89-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1-1972/

Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Τραγούδι: Μιχάλης Βιολάρης
[Από τον δίσκο: «Το θαλασσινό τριφύλλι» (1972)]