Στα σκονισμένα ράφια
ο σκονισμένος κόσμος των βιβλίων
περιμένει.
Απ’ το ζεστό κοχύλι του χεριού
ξεφύλλισαν οι ελπίδες,
τα όνειρα,
η ασφάλεια της αγάπης
και παρηγοριά.
Ας μείνω εδώ…
θα μου τσακίσουν τα φτερά
καινούργια φτερουγίσματα στην άνοιξη…
Πολύ αργά,
πολύ αργά!
Κάθε χαρά
στο στόμα πικραμύγδαλο!...
Μαρία Παπαλεονάρδου
