Edgar Lee Masters - Δύο ποιήματα

 Α. ΝΤ. ΜΠΛΟΥΝΤ

Αν εσείς στο χωριό νομίζετε πως έκανα καλά,

Όταν έκλεισα τα σαλούουν και σταμάτησα τη χαρτοπαιξία,

Και σωφρόνισα το γερο-Ντέιζυ Φρέιζερ μπροστά στο δικαστή Άρνετ,

Στις τόσες σταυροφορίες να περάσω από καθαρτήριο τους αμαρτωλούς·

Γιατί αφήνετε τη θυγατέρα της καπελούς Ντόρας,

Και τον ανάξιο γιο του Βενιαμί Παντιέ

Να κάνουν τον τάφο μου τη νύχτα ανόσιό τους μαξιλάρι;

*

ΑΝΝΑ ΡΟΥΤΛΕΤΖ

Έξω από μένα την τιποτένια και άγνωστη

Οι δονισμοί της αθάνατης μουσικής·

“Χωρίς κακία για κανένα, με αγάπη για όλους”.

Έξω από μένα η συγγνώμη από εκατομμύρια σ’ εκατομμύρια,

Και το αγαθοεργό πρόσωπο ενός έθνους

Που λάμπει από δικαιοσύνη κι αλήθεια.

Είμαι η Άννα Ρούτλετζ αυτή που κοιμάται κάτω από τούτα τ’ αγριόχορτα,

Αγαπημένη στη ζωή του Αβραάμ Λίνκολν,

Παντρεμένη μαζί του, όχι με γάμο,

Μα με το χωρισμό.

Λουλούδιζε αδιάκοπα, ω Δημοκρατία,

Από την τέφρα του στήθους μου!

Μετάφραση: Ιάσων Δεπούντης.

Από τον τόμο “Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα – Επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις”, Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2021. Πρόλογος-Επιλογή: Μαρία Λαϊνά (1947-2023). Επιμέλεια: Πέτρος Γκολίτσης.

Πηγή: https://tokoskino.me/2024/12/17/edgar-lee-masters-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

Edgar Lee Masters - Μινέρβα Τζόουνς

Είμαι η Μινέρβα Τζόουνς, η ποιήτρια.

Αυτή που οι αλήτες τού χωριού

χλεύαζαν καθημερινά κι εξευτέλιζαν

για το άσχημο σώμα,το αλλήθωρο βλέμμα

και το περίεργο βάδισμά μου.

Όλα αυτά όμως δεν ήταν τίποτε

μπροστά στον εφιάλτη που έζησα

οταν ο Γουέλντι το "Θεριό"

με βίασε μετά από ένα άγριο κυνηγητό,

κι έπειτα με εγκατέλειψε στη μοίρα μου

με τον γιατρό Μέγιερς.

Και βυθίστηκα τότε στο σκοτάδι τού θανάτου

μουδιάζοντας από τα νύχια ως στην κορφή,

σαν κάποιον που προχωρεί όλο και πιο βαθιά

στα παγωμένα νερά ενός ποταμού.

Ποιος από σας θα πάει στην εφημερίδα τού

χωριού να συγκεντρώσει τους στίχους

που έγραψα σ' ένα βιβλίο;

Δίψασα τόσο γι αγάπη!

Πείνασα τόσο για ζωή!

ΕΝΤΓΚΑΡ ΛΗ ΜΑΣΤΕΡΣ        

 μτφρ: ΝΙΚΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ

Edgar Lee Masters - Νέλι Κλάρκ (ποίημα 60)

Ήμουν μονάχα οχτώ χρονώ∙

και πριν προλάβω καν να μεγαλώσω και καταλάβω τι σημαίνει,

δεν ήξερα ούτε να το εκφράσω, μονάχα

που είχα τρομάξει και το'πα στη μητέρα μου∙

και τότε ο πατέρας μου πήρε ένα πιστόλι

και θα'χε σκοτώσει τον Τσάρλι, που ήταν μεγάλο παιδί,

γύρω στα δεκαπέντε, αν δεν ήταν η μάνα του.

Ωστόσο μου κόλλησαν τη ρετσινιά.

Ο άντρας όμως που παντρεύτηκα, χήρος τριανταπεντάρης,

ήταν νιόφερτος και δεν το'μαθε

παρά δύο χρόνια μετά το γάμο μας.

Τότε νόμισε πως είχε απατηθεί,

και το χωριό συμφώνησε πως, πράγματι, δεν ήμουνα παρθένα.

Έτσι, μ'εγκατέλειψε και πέθανα

τον άλλονε χειμώνα.

Ανθολογία του Σπούν Ρίβερ, Μετ. Σπύρος Αποστόλου, Gutenberg 1995, σ. 125.

1995

Edgar Lee Masters - Ο τυφλός ο Τζακ

Ολημερίς είχα παίξει βιολί στο πανηγύρι.
Όμως όταν γυρίζαμε ο «χασάπης» ο Γουέλντη κι ο Τζακ Μακ-Γκάιρ
Ούρλιαζαν δυνατά και μ’ έβαζαν να παίξω και να ξαναπαίξω
Το τραγούδι της Σούζυ Σκίννερ ,ενώ χτυπούσαν τ’άλογα με το καμτσίκι
Μέχρι που αφήνιασαν,
Τυφλός όπως ήμουν ,πάσχισα να πηδήξω έξω
Καθώς τ’αμάξι έπεφτε στο χαντάκι ,
Και πιάστηκα μέσα στις ρόδες και σκοτώθηκα .
Τώρα εδωπέρα βρίσκεται κάποιος τυφλός μ’ένα μέτωπο
Μεγάλο κι άσπρο σαν ένα σύννεφο .
Κι όλοι εμείς οι βιολιτζήδες ,μεγάλοι και μικροί
Όσοι γράφουμε μουσική κι όσοι λέμε ιστορίες
Καθόμαστε στα πόδια του
Και τον ακούμε να τραγουδάει την πτώση της Τροίας.

Μετάφραση Κλείτος Κύρου

Edgar Lee Masters - Χέαρ Ντράμμερ

Πηγαίνουν ακόμα τ’ αγόρια και τα κορίτσια στου Σίηβερ
Για μηλίτη, ύστερα απ’ το σχολειό, στα τέλη του Σεπτέμβρη;
Ή μαζεύουνε φουντούκια ανάμεσα στα σύδεντρα
Στη φάρμα του Ααρών Χάτφιηλντ όταν αρχίζουνε τα κρύα;
Γιατί πολλές φορές με τα γελαστά κορίτσια και τ’ αγόρια
Έπαιξα σ’ όλο το δρόμο και στου λόφους πάνω
Όταν ο ήλιος είχε πέσει κι ήταν ψυχρό τ’ αγέρι,
Σταματώντας για να ραβδίσω την καρυδιά
Που στέκονταν γυμνή από φύλλα στη φλογισμένη δύση αντίκρυ.
Τώρα, η μυρωδιά του φθινοπωρινού καπνού,
Και τα βελανίδια στις κοιλάδες
Φέρνουνε όνειρα ζωής. Ζυγιάζονται πάνωθέ μου.
Και με ρωτούν:
Πόσοι είναι μαζί μου, πόσοι
Μέσα στο παλιό δεντρόκηπο στο δρόμο για του Σίηβερ,
Και μες στα δάση που δεσπόζουν πάνω
Απ’ τα ήρεμα νερά;

Μετάφραση: Ιάσων Δεπούντης

Πηγή: https://frear.gr/?p=6169

Edgar Lee Masters-Ουάσινγκτον Μακνίλη

Πλούσιος, τιμημένος από τους συμπολίτες μου

Πατέρας πολλών παιδιών, που τα γέννησε αρχόντισσα μάνα,

μεγαλωμένα όλα εκεί

Στο μεγάλο πύργο, στην εσχατιά της πόλης.

Προσέξτε τον κέδρο στο λιβάδι!

Εστειλα όλα τα αγόρια στο Αν Αρμπορ, όλα τα κορίτσια στο Ρόκφορντ,

Στο μεταξύ κυλούσε η ζωή μου, πλούτη αποχτώντας και τιμές -

Τα δειλινά ξεκουραζόμουν κάτω απ' τον κέδρο μου.

Τα χρόνια κυλούσαν.

Εστειλα τα κορίτσια στην Ευρώπη·

Τα προίκισα σαν παντρεύτηκαν.

Εδωσα στ' αγόρια λεφτά για ν' αρχίσουν δουλειές.

Ηταν γερά παιδιά που υπόσχονταν

Σαν μήλα προτού φανερωθούν δαγκωματιές.

Ομως ο Τζον έφυγε απ' τη χώρα ατιμασμένος.

Η Τζένη πέθανε πάνω στη γέννα -

Εγώ καθόμουν κάτω απ' τον κέδρο μου.

Ο Χάρη αυτοκτόνησε ύστερα από μια βρωμοδουλειά.

Η Σουζάνα χώρισε -

Ο Παύλος σακατεύτηκε από την πολλή μελέτη.

Η Μαίρη κλείστηκε στο σπίτι γιατί αγάπησε κάποιον -

Ολοι φύγαν, είτε πέσαν τα φτερά τους ή σπαράχτηκαν απ' τη ζωή-

Ο σύντροφός μου, η μάνα τους, έφυγε κι αυτή-

Ωσπου ηχήσαν ενενήντα χρόνια.

Ω χώμα μητρικό, που νανουρίζεις το πεσμένο φύλλο.

Edgar Lee Masters, 1868-1950

Mετάφραση: Κλείτος Κύρου

Πηγή: Κλείτος Κύρου, Ξένες Φωνές, Κέδρος 1979