Πηγαίνουν ακόμα τ’ αγόρια και τα κορίτσια στου Σίηβερ
Για μηλίτη, ύστερα απ’ το σχολειό, στα τέλη του Σεπτέμβρη;
Ή μαζεύουνε φουντούκια ανάμεσα στα σύδεντρα
Στη φάρμα του Ααρών Χάτφιηλντ όταν αρχίζουνε τα κρύα;
Γιατί πολλές φορές με τα γελαστά κορίτσια και τ’ αγόρια
Έπαιξα σ’ όλο το δρόμο και στου λόφους πάνω
Όταν ο ήλιος είχε πέσει κι ήταν ψυχρό τ’ αγέρι,
Σταματώντας για να ραβδίσω την καρυδιά
Που στέκονταν γυμνή από φύλλα στη φλογισμένη δύση αντίκρυ.
Τώρα, η μυρωδιά του φθινοπωρινού καπνού,
Και τα βελανίδια στις κοιλάδες
Φέρνουνε όνειρα ζωής. Ζυγιάζονται πάνωθέ μου.
Και με ρωτούν:
Πόσοι είναι μαζί μου, πόσοι
Μέσα στο παλιό δεντρόκηπο στο δρόμο για του Σίηβερ,
Και μες στα δάση που δεσπόζουν πάνω
Απ’ τα ήρεμα νερά;
Μετάφραση: Ιάσων Δεπούντης
Πηγή: https://frear.gr/?p=6169
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου