ΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΪ
Αποφάσισα να κόψω με την ποίηση,
κι όπως αυτοί
που βγαίνουνε στη σύνταξη,
αγόρασα κομπολόι.
Το μόνο που κατάφερα,
ν' απασχολώ τα χέρια μου.
* * *
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ
Έρχονται τα πουλιά και φεύγουνε.
Τα κλαδιά μου
νιώθουν για λίγο το γλυκό βάρος τους,
κι ύστερα ησυχία,
τίποτα.
Την άνοιξη
υποφέρω απ' τον ερωτά τους.
ΕΥΤΥΧΩΣ!
Υπήρξα,
αλλά στο "λίγο".
Ευτυχώς!
Μες στο "πολύ"
θα χανόμουν.
.
Χρίστος Λάσκαρης (1933-2008), Απόγευμα προς βράδυ, 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου