Πόσες φορές στη ζωή μου δε μου προκάλεσε έκπληξη το πώς, ανάμεσα στα πλήθη των ανθρώπων που υπάρχουν στον κόσμο, διασταυρωνόμαστε με εκείνους που, κατά κάποιον τρόπο, γνώριζαν τους κώδικες του πεπρωμένου μας, σαν να ανήκουμε στην ίδια μυστική οργάνωση ή στα κεφάλαια του ίδιου βιβλίου! Ποτέ δεν έμαθα αν τους βρίσκουμε επειδή τους αναζητούσαμε ή τους αναζητούμε επειδή περιτριγύριζαν στα όρια του πεπρωμένου μας.
Αντίσταση….Στην Τέχνη δεν υπάρχει πρόοδος υπό την έννοια που υπάρχει στην επιστήμη. Τα μαθηματικά μας είναι ανώτερα από τα μαθηματικά του Πυθαγόρα, όμως ο πολιτισμός μας δεν είναι καλύτερος από την εποχή του Ραμψή ΙΙ…
Στην Τέχνη υπάρχει λιγότερο πρόοδος και περισσότερο κύκλοι, κύκλοι που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη θεώρηση του κόσμου και της ζωής…
Αββαδών ο εξολοθρευτής
Αλλά είναι αρκετά παράξενο που σ' έναν άνθρωπο δεν αρκεί να έχει γλυτώσει τα μαρτύρια και το θάνατο, για να ζει ευχαριστημένος. Όταν αρχίζει να αποκτάει ξανά ασφάλεια, η περηφάνεια, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, που, φαινομενικά, είχαν εξαφανιστεί για πάντα, αρχίζουν να φανερώνονται ξανά, σαν ζώα που είχαν φύγει τρομαγμένα. Και, κατά κάποιον τρόπο, ξαναγυρίζουν με μεγαλύτερη έπαρση, σαν να ντρέπονταν που δεν είχαν πέσει τόσο χαμηλά.
Το Tούνελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου