Κι αν ακόμη μπορούσαμε να λησμονήσουμε μια μέρα
πως μέσα μας κυκλοφορούν οι Μαραθωνομάχοι μας
κι οι Σαλαμινομάχοι μας, κι αν ακόμη σκοτεινιάζαμε
τη μεγάλη κατατρόπωση των Μήδων από τους Λακεδαιμονίους
Έλληνες στην περίφημη μάχη των Πλαταιών μας, έχουμε
να θυμηθούμε, να θυμόμαστε τους πατέρες μας και τους πάππους μας
που κίνησαν στο Σαραντάπορο και στο Σκρα, στα Γιαννιτσά,
στα Γιάννενα και στο Κιλκίς και στο Λαχανά.
Κι ακόμη μπροστά μας έχουμε τους κρυοπαγημένους μας
στρατιώτες, που έχασαν τα πόδια τους στ’ Αλβανικά βουνά,
για να μπορούμε να περπατούμεν εμείς το δικό μας, το τέλειο
περπάτημά μας ελεύθερον από το σκυμμένο βάδισμα
της κάθε ξένης υποτέλειας.
Κι εκείνους έχουμε τους χιονισμένους μας στρατιώτες
της Αλβανίας. Δε γύρισαν εκείνοι στη γαλάζια μας πατρίδα,
για να ντυνόμαστε οι μεταγενέστεροι εσείς κι εμείς
το ηρωικό τους το παράδειγμα καθώς ένα επανωφόρι
για τον κάθε χειμώνα των γεγονότων μας ζεστό και καθαρό,
ζεστό, πολύ ζεστό και καθαρό,
για να νικούμε πάντοτε όρθιοι τον κάθε δύσκολο καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου