Κείμαι ο Ιασής ενταύθα. Της μεγάλης ταύτης πόλεως
ο έφηβος ο φημισμένος για εμορφιά.
Μ' εθαύμασαν βαθείς σοφοί' κι επίσης ο επιπόλαιος,
ο απλούς λαός. Και χαιρόμουν ίσα και για
τα δυο. Μα απ' το πολύ να μ' έχει ο κόσμος Νάρκισσο κι Ερμή,
οι καταχρήσεις μ' έφθειραν, με σκότωσαν. Διαβάτη,
αν είσαι Αλεξανδρεύς, δεν θα επικρίνεις. Ξέρεις την ορμή
του βίου μας' τι θέρμην έχει' τι ηδονή υπερτάτη.
1917
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου