Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι
βγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί
βάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι
Κάποιος πονεμένος θα βρεθεί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί
Άνοιξε στο φως το παραθύρι
δέσε μια κορδέλα στα μαλλιά
βάλε το λουλούδι στο ποτήρι
να γεμίσει η κάμαρη ευωδιά
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι
βγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί.
Μες το κοιμητήρι, αχ πικρή βροχή κάνε να μη σβήσει τούτο το κερί Κι ούτε ένα λουλούδι να μη μαραθεί Δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί
Και ‘συ αγέρα, πάψε πια να κλαίς
Δεν έχει φύγει ψέματα μου λες
Μην κοιτάς το στήθος που ‘χει ματωθεί
Δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί
Ζεστό σαν το ψωμί, καθάριο σαν νερό
ένα παλικάρι είκοσι χρονών
Ούτε που τ’ αφήσαν να απολογηθεί
Δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί
Μαύρο κοιμητήρι, πως και να γενείς
κάμπος της ελπίδας και της προσμονής
Ο αρχάγγελος μου, έχει πια χαθεί
Μου τον σκοτώσαν, δεν θα ξαναρθεί
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κόκοτας
Άρχιζε για μένα ο κόσμος μπρος στα σκαλοπάτια σου
μέσα στα μάτια σου
η ζωή μου ξαγρυπνούσε μπρος στο παραθύρι σου το σκοτεινό
Ώσπου άρπαξε μια νύχτα η φωτιά το στόμα σου
και τ' άγιο σώμα σου
κάποιος άλλος το φιλούσε και σεργιάνι το 'βγαζε
στον ουρανό
Δεν το μπορείς όσο κι αν θες να με
ξεχάσεις
Δεν το μπορώ ό,τι κι αν πω να σ' αρνηθώ
Δεν το μπορείς να γίνεις χτες και να περάσεις
Δεν το μπορώ με τον καημό να μετρηθώ
Είχα το μικρό σου χέρι άστρο και φεγγάρι μου
προσκυνητάρι μου
μάζευα τα δάκρυά σου και φιλιά σου τα 'στελνα το δειλινό
Ώσπου ήρθε κάποια νύχτα κι όλα αυτά τελειώσανε
κεριά που λιώσανε
κάποιος άλλος σε φιλούσε και σεργιάνι σ' έβγαζε στον ουρανό