Μαρία Φαραντούρη - Μοιρολόι

Μες το κοιμητήρι, αχ πικρή βροχή
κάνε να μη σβήσει τούτο το κερί
Κι ούτε ένα λουλούδι να μη μαραθεί
Δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί Και ‘συ αγέρα, πάψε πια να κλαίς Δεν έχει φύγει ψέματα μου λες Μην κοιτάς το στήθος που ‘χει ματωθεί Δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί Ζεστό σαν το ψωμί, καθάριο σαν νερό ένα παλικάρι είκοσι χρονών Ούτε που τ’ αφήσαν να απολογηθεί Δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί Μαύρο κοιμητήρι, πως και να γενείς κάμπος της ελπίδας και της προσμονής Ο αρχάγγελος μου, έχει πια χαθεί Μου τον σκοτώσαν, δεν θα ξαναρθεί