Maria Kant - σ τ ο ν ί δ ι ο μ ε σ η μ β ρ ι ν ό

Στον ίδιο μεσημβρινό, τον 25ο ανατολικά του Γκρίνουιτς, δυο μέτωπα συζητούν, χειρονομούν και καθαρίζουν τους πόρους τους - το μεν με σαπούνι για λιπαρές επιδερμίδες το δε για ξηρές, στον ίδιο νιπτήρα και ενώπιον του ιδίου επιτοίχιου καθρέφτη, ο οποίος, σημειωτέον, γεμίζει σκηνές, σταγονίτσες και σκέρτσα.

Ακολουθούν φιλιά και περιπαθή ερωτήματα -

πες μου, φιλάς αλλουνού το μυαλό σαν εμένα;

Ένα βράδυ ακούστηκαν σειρήνες και άλλα οξύφωνα.

Εκείνος κόλλησε το μέτωπο του στο τζάμι.

Εκείνη κόλλησε το δικό της στον αντίχειρα.

Όταν κοιτάχτηκαν, είχαν γεμίσει εκδορές -

εκεί κυρίως ο τύπος, ο ήλος και το ποίημα.

Κι αν σου ζητώ να ψηλαφίσεις τα σημάδια μου,

είναι για να τα εμπεδώσω, είπε.

/stanza, εκδόσεις Gutenberg 2021,

πρώτη ανατύπωση 2023, σ. 50/

Mαρία Καντ ( Καντωνίδου ) - να πληθαίνεις στη χάση του

Λίγο πιο κάτω λαχανιάζει ένα φεγγάρι.

Ξεφορτώνει κασόνια με λύκους και άλλα ασπόνδυλα,

πλένει σε γούρνα τις οπλές τους - κόκκινα ακόμα εκεί,

Έτσι ακριβώς θα σε αλώσω.

Με ένα φεγγάρι στον τοίχο σου.

Σχεδόν πανσέληνο.

Σχεδόν αυτάρκες.

Σχεδόν προσοδοφόρο.

Να πληθαίνεις στη χάση του.

Πηγή: stanza, Εκδόσεις: Gutenberg, Αθήνα 2021.

Maria Kant - Λάμπα εδάφους

Ώρα τρίτη νυχτερινή. Επιμένει ο Κάφκα ο Φραντς.

Παραγγέλνει ένα φεγγάρι και το πίνει.

Γίνεται λάμπα εδάφους 27 ημερών κι

αμέσως αρχίζει να φθίνει.

Σκιάχτηκα, θα χλευάσει.

Τόσο πολύ αισιόδοξος.

Τόσο άπελπις.

Στο μπαρ ακούγονται κέρματα

κι ένας διακόπτης που κλείνει.

Πηγή: stanza, εκδόσεις Gutenberg 2021, σελ. 76.