Γράμμα στον κύριο Νίκο Γκάτσο ~ Ανδρέου ~ Τσανακλίδου

 Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει

Στα νωπά, σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει

Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες

Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες

Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε μιλάει

Την Άνοιξη όλοι προσμένουν

Κι αυτή προσπερνάει

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει

Και η καλή, παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει

Η φωτιά πληγή που σε καίει, δε λέει να γιάνει

Το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη

Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη

Σκοτεινές μαυροφόρες, μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Τάνια Τσανακλίδου & χορωδία - Νανούρισμα

 Στίχοι: Φεντερίκο Γκαρθία  Λόρκα 

Μετάφραση: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Χρήστος Λεοντής 

 Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου

Δίσκος: "Αχ Έρωτα"

 1974

-Ασημιά κουδούνια αντηχούν στο δρόμο

πούθε πας μικρό μου, Ηλιοχιόνιστο;

-Πάω στις μαργαρίτες, πέρα στο λιβάδι

πράσινο λιβάδι, σαν ζωγραφιστό

-Πούθε πας, μικρό μου, διόλου δεν φοβάσαι

πέρα ειν'το λιβάδι, ώρες μακριά

-Η δικιά μου αγάπη, διόλου δεν φοβάται

τ'ανοιχτό τ'αγέρι, την δεντροσκιά

-Τότε να φοβάσαι, γιόκα μου, τον Ήλιο

ακριβό μου αγόρι, Ηλιοχιόνιστο

-Τα μαλλιά μου ο Ήλιος τά'καψε για πάντα

κι είμαι ασπρομάλλης, δυο χρονών μωρό...

Μάνος Ελευθερίου - Πήραν τ’ Ανάπλι

 

Τάνια Τσανακλίδου - Πήραν τ'Ανάπλι

Πήραν τ’ Ανάπλι, πήραν το, πήραν το Γαλαξίδι

το κάστρο της Μονεμβασιάς, τον ανθισμένο δρόμο

Κι όπου δρομάκι ερημιά κι όπου καημός αηδόνι

κι όπου εκκλησιά μια Παναγιά κι αγρύπνια το λυχνάρι.

Κι όπου `ναι αγαπητικιά, φυτρώνει κυπαρίσσι

κι όπου `ναι εκείνος που πονά, μαλαματένια βρύση.

Πήραν τ’ Ανάπλι, πήραν το, πήραν το Γαλαξίδι

το κάστρο της Μονεμβασιάς, το μυρωμένο δρόμο

Ο ανθρωπάκος - Τάνια Τσανακλίδου

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

 Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος, των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος. Για δε μ' αφήνετε ήσυχο; Άστε με ήσυχο όλοι. Θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια. Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ' ένα σπάγγο. Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο. Για δε μ' αφήνετε ήσυχο; Άστε με ήσυχο όλοι. Θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια. Όπου χαρά πρώτη-πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης. Κι όποιο κακό κάνει τ' αφεντικό, εγώ είμ' ο φταίχτης. Για δε μ' αφήνετε ήσυχο; Άστε με ήσυχο όλοι. Θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια.

Τάνια Τσανακλίδου - Μοίρες

 

Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες

μονάχη μου καθόμουνα 

κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα

 κρατιόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες

Μονάχη μου καθόμουνα

κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα κι ονειρευόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ' ερωτεύτηκα παιδεύτηκα σ' αυτή την κοινωνία Μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ' εμπιστεύτηκα και ρεζιλεύτηκα στην παλιοκοινωνία Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ' τα εσύ τα χρόνια που 'φτασα να ζω Φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη στον κόσμο που 'ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό Την ώρα που περπάτησα μου φέραν και τα δώρα μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της ξεστράτισα ξεστράτισα και μου 'λεγαν προχώρα Μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της γονάτισα και παραστράτησα στην πρώτη κατηφόρα

Τάνια Τσανακλίδου - Μόνη μου

Όμορφη η νύχτα που έρχεται κι ο κόσμος γύρω μου έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή μα δε συμμετέχω από παιδί Γίνομαι κομμάτια χίλια-δυό σε γλέντι αν βρεθώ θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει τις σκέψεις μου το χάος απορροφά Μόνη μου θα μείνω τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει τόπος κανείς δεν με χωρά. Μόνη μου θα σβήνω και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει ώσπου να πάρω εγώ φωτιά Όμορφη η νύχτα που έρχεται ακόμα κι η βροχή όλα έχουν νόημα μ' από δω πάντα λείπεις νόημα πως να βρω Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά στα μάτια μου μπροστά βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω θέλω κι εγώ επάνω της να γύρω γιατί είμαι μέσα μου άνω-κάτω πιά Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι γίνομαι στάχτη και να μη με δείς Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι αφού δε λιώνεις ίσως να καείς Μόνη μου θα μείνω τόπος κανείς δε με χωρά... Μόνη μου θα σβήνω ώσπου να πάρω εγώ φωτιά...

Προσωπογραφία 2009

Τάνια Τσανακλίδου - Αν μ' αγαπάς

Στίχοι: Τάκης Καρνάτσος

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς
και λευκό πανί
οι δυο μαζί
να ζωγραφίσουμε ξανά
τη ζωή
αν μ' αγαπάς
δε θα' χει γκρίζο πουθενά
να κοιτάς
θα με κρατάς
και σε λιμάνια γιορτινά
θα με πας

Μα αν όλα αυτά
που μοιάζουν όνειρα τρελά
γίνουν μια κραυγή
μα αν όλα αυτά
κι ότι κι αν έχω φανταστεί
δε θα 'ρθει
θα' ναι χαμός
θα σκοτεινιάσει όλο το φως
θα σβηστεί
ίσως γιατί
για μένα ο κόσμος είσαι εσύ
μόνο εσύ

Αν μ' αγαπάς
δε θα' χει σύνορα για μας
ούτε μοναξιά
με το βοριά
και με τα αστέρια της νυχτιάς
συντροφιά
αν μ' αγαπάς
με λόγια μόνο της καρδιάς
θα μιλάς
θα με κρατάς
και σε λιμάνια γιορτινά
θα με πας

Αν μ' αγαπάς
δε θα' χει γκρίζο πουθενά
να κοιτάς
θα με κρατάς
και σε λιμάνια γιορτινά
θα με πας

Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς
μόνο αν μ' αγαπάς
αν μ' αγαπάς
δε θα' χει σύνορα για μας
μόνο αν μ' αγαπάς

Τάνια Τσανακλίδου-Προδομένη αγάπη

 Απ'τον δίσκο "Το Μουσικό κουτί" - 1998 

Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τα μεσάνυχτα που σμίγουνε οι ώρες 

Προδομένη μου αγάπη

Τα μεσάνυχα που σμίγουν οι καρδιές μας 

Προδομένη μου αγάπη

Νταν νταν νταν νταν σημαίνει

Νταν το τέλος της αγάπης

Δυο πουλιά δυο περιστέρια

ταξιδεύουνε μέσα στ' αστέρια

Τα μεσάνυχτα που είναι μακριά ο ήλιος 

Προδομένη μου αγάπη

Τα μεσάνυχτα που είναι κοντά οι ζωές μας 

Προδομένη μου αγάπη

Νταν νταν νταν νταν σημαίνει

Νταν το τέλος της αγάπης

Δυο πουλιά δυο περιστέρια

ταξιδεύουνε μέσα στ' αστέρια

Τα μεσάνυχτα θα σε περιμένω 

Προδομένη μου αγάπη

Σαν θα φύγει το φεγγάρι στο σκοτάδι

Προδομένη μου αγάπη