Όμορφη η νύχτα που έρχεται κι ο κόσμος γύρω μου έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή μα δε συμμετέχω από παιδί Γίνομαι κομμάτια χίλια-δυό σε γλέντι αν βρεθώ θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει τις σκέψεις μου το χάος απορροφά Μόνη μου θα μείνω τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει τόπος κανείς δεν με χωρά. Μόνη μου θα σβήνω και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει ώσπου να πάρω εγώ φωτιά Όμορφη η νύχτα που έρχεται ακόμα κι η βροχή όλα έχουν νόημα μ' από δω πάντα λείπεις νόημα πως να βρω Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά στα μάτια μου μπροστά βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω θέλω κι εγώ επάνω της να γύρω γιατί είμαι μέσα μου άνω-κάτω πιά Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι γίνομαι στάχτη και να μη με δείς Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι αφού δε λιώνεις ίσως να καείς Μόνη μου θα μείνω τόπος κανείς δε με χωρά... Μόνη μου θα σβήνω ώσπου να πάρω εγώ φωτιά...
Προσωπογραφία 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου