Ἀπὸ τὶς πεισματάρες θάλασσες ποὺ ἔρχεται
πλέει τώρα τὸ κίτρινο καράβι.
Στὰ μαῦρα του πανιά,
στὸ ἄλμπουρό του τυλίγεται τὸ παραλήρημα.
Ναυτικὸς πικρόχολος πηγαίνει
πάνω ἀπὸ τὴ γέφυρα: ἡ ἄβυσσος ποὺ κρώζει.
Στὸν νεκρὸ οὐρανὸ ἔχουνε πέσει
σὲ λήθαργο τὰ νικημένα ἀστέρια.
Στοῦ φόβου τὴ θάλασσα
κουράζονται νὰ χορεύουν τὰ σημάδια,
καὶ ἀπὸ τὸν ἄρρωστο ἄνεμο
ἀκούγονται ξινοὶ οἱ πανάρχαιοι ὕμνοι.
Ὤ, ἄθεο ἐσὺ σκαρὶ
ποὺ κάτι σχέδια σὲ κυβερνᾶνε λοξά,
πλεούμενο φιδίσιο, ἀργοκίνητο
στὴν ἀρκτικὴ τὴ θάλασσα τῆς πλήξης!
Ἂχ ὀκνηρία αἰώνια, ἂχ βαρεμάρα
τῆς ἐπίμονης κίτρινης καραβέλας!
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου