Τίμος Μωραϊτίνης-Δημόσιος χωρός

Εις τον δημόσιον χορόν της αριστοκρασί,

που έπιναν εν τούτοις και κρασί,
ήτανε τόσοι γόητες και γοητείαι τόσαι,
συνωστισμός δ’ αφόρητος, πατείς με και πατώ σε.
Και διεκρίθησαν πολλές, η καμαριέρα η Τερέζα
            κι η Αντριάνα η Αράπω,
που είναι και ξανθόμαλλη κι ολίγον τι Κινέζα
και ενθυμίζει τον Βορράν και την Ανατολήν την Άπω.
Επίσης διεκρίθησαν, η Φρόσω η καμπούρα
            με το Σωτήρη το σελέμη,
            που περπατάει και τρέμει,
            η Βαγγελιώ η μουρμούρα,
            η Χρίσταινα η τέως αμαξού,
            η Κατινίτσα η μυξού
κι ο Νικολός που έπεσε εις το τανγκό ανάσκελα
            και εγερθείς εντός λεφτού
            είπε: «Φτου!»
- και έδωσε στην ντάμα του αμέσως δύο φάσκελα.
Περί το μεσονύκτιον απ’ τον ψωμά το Λάζαρο
μοιράστηκε και κοτιγιόν απ’ το μπαγιατοπάζαρο.
            Κι εκεί κατά την μίαν,
εισήλθον διά του φακού εις την αθανασίαν.
Στο τέλος, χορευτήκανε κι οι κλασικές καντρίλιες,
            με γκάφες και παρεξηγήσεις χίλιες.
Οι χορευταί που ήτανε στα γαλλικά ξεφτέρια
στο πρόσταγμα «Donnez les mains!» ήλθαν ευθύς στα χέρια!...
Κι αφού κεφάλια σπάσανε εν μέσω ύβρεων και κρότων,
έγινε αμέσως μπαλ ντε τετ... μετ’ επιδέσμων και τσιρότων.

Πηγή:Αποκριάτικα, Ανθολογία Περάνθη