που ράγισε στα χέρια μου
λερώθηκε στα χέρια αλλωνών
μέχρι που κομματιάστηκε.
Ζωγράφισα τη μοναξιά
με βλέμμα τρομαγμένο ταξίδεψα
σε έρημα νησιά χωρίς φωνή
αγάπησα φαντάσματα που σύρθηκαν
μαζί μου σε κρεβάτια ηδονικά
κι έπειτα πέταξαν από κοντά μου κρώζοντας.
Αρρώστησα σε κάτασπρα δωμάτια
κρατώντας το κορμί να μη σκορπίσει.
Έκλαψα από πόνο κι από στέρηση.
Πύργους ονειρεμένους έχτισα
μα η αρχιτεκτονική λειψή και χάλασαν
στον δεύτερο σεισμό δεν άντεξαν,
κρίθηκαν κατεδαφιστέοι.
Με βλέμμα άτονο την παγωνιά προσμένω.
Νοέμβριος και στο μυαλό μου βρέχει Καλοκαίρια.
Μα είμαι σίγουρος πως κάποτε
μέσα από του χωραφιού την πρωινή δροσιά
μέσα από τη λίμνη την ακύμαντη θα βγω
και θα επιστρέψω φωτεινός.
Θα επιστρέψω φωτεινός (2000)
Συγκεντρωτική Έκδοση: Εγώ ένας ξένος: Ποιήματα (1967-2011), Κίχλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου