Τάρας Σεβτσένκο-Διαθήκη

ΔΙΑΘΗΚΗ

Σαν θα πεθάνω να με θάψετε

πάνω στων λόφων τη γωνία,

στον κάμπο τον πλατύν ανάμεσα,

στη λατρεμένη μου Ουκρανία.

Να βλέπω τα φαρδιά χωράφια μας,

το Δνείπερο και τους γκρεμνούς του

και μέρα-νύχτα ν’αφουγκράζομαι

τους βρόντους και τους βρυχηθμούς του.

Κι όταν μία μέρα φέρει ο Δνείπερος

το αίμα του εχθρού απ’ την Ουκρανία

ως κάτω στο γαλάζιο ακρόγιαλο

τότε θ’ αρχίσω νέα πορεία,

– βουνά και κάμπους θέ ν’ αφήσω

κ’ ίσα στο Θεό θα προχωρήσω

να του προσευχηθώ, μα ως τότε

δεν τον γνωρίζω το Θεό.

Θάψτε με, κι όρθιοι σηκωθείτε,

τις χειροπέδες σας συντρίψτε

και με το μαύρο, το εχθρικό

αίμα, τη Λευτεριά ραντίστε.

Κ’ εμένα στη μεγάλη σας φαμίλια κλείστε,

στη λεύτερη και νέα σας αγκαλιά

και να με μνημονεύετε μη λησμονήστε

με την καλή, τη σιγαλή σας τη λαλιά. 

Απόδοση: Γιάννης Ρίτσος

ΔΙΑΘΗΚΗ

Θάψτε με στην Ουκρανία,

όταν θα πεθάνω,

Μνήμα ανοίχτε μου σε στέππα,

σ' ένα αγνάντι απάνω.

Σ’ ένα χωματένιο τύμβο

νάμαι, σ’ όχτη πλάι

και τον Δνείπερο ν’ ακούω

π’ αγριωπός κυλάει.

Κι όταν τον εχτρό απ’ τη γη μου

το γερό του κύμα

παρασείρει... Τότε μόνο

θε να βγω απ’ το μνήμα,

Στου Θεού γω το κατώφλι

τη ψυχή θα φέρω

να δεηθεί... Μα για την ώρα

γω Θεό δεν ξέρω.

Θάψτε με και σηκωθείτε,

σπάστε μαύρα αλύσια

μ' αίμα τυράννου ραντίστε

την απόφασή σας.

Κι όταν σμίξετε σε νέα

λεύτερη οικογένεια

μη ξεχνάτε: θυμηθείτε

σιγαλά και μένα.

Aπόδοση: Αλέξης Πάρνης

Taras Shevchenko (Тарас Григорович Шевченко, 9 Μαρτίου 1814, Moryntsi, Ουκρανία-10 Μαρτίου 1861, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία)