Μα επιτέλους τι είμαι
Εγώ που έψαυσα ένα χάρτινο πρόσωπο
Στημένο στην αμφιβολία των δρόμων
Στα σταυροδρόμι της σιωπής
Πάνω σε τόσες αφίσες το κοίταξα
Ν' αλλάζει χρώματα ν' αλλάζει στάσεις
Να του σχεδιάζουν ματογυάλια
Να του προσθέτουν υπογένεια
Ερυθρά και γλαυκά μάτια
Σκισμένες παρειές και μέτωπα
Αύριο ένα καινούργιο πρόσωπο
Στο πρόσωπό μου θα επικολληθεί
Στιλπνό κι ακέραιο μες στη νύχτα
Για να ξυπνήσει και ' αντιληφθεί
Πως πάλι έβρεξε
Πως πάλι πέρασε το νύχι το μαχαίρι
Σκισμένες παρειές
Σκισμένα μέτωπα
δημοσιευμένο στο περ. "Τραμ", αρ. 5, Απρίλιος 1972
Αναδημοσίευση από τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου