Η ζωή που έχω μέσα μου φτάνει για χίλια χρόνια.
Τρία καλοκαίρια λάμπουνε μαζί μες στην καρδιά μου
κι ανθίζουνε τρεις δίφορες άνοιξες. Τρεις χειμώνες
μέσα μου σμίγουν τις καλές βροχές τους. Κι απορώ,
πως λεν του χρόνου τα χαρτιά ότι θα πεθάνω.
Γιατί στ’ αλήθεια, πέστε μου, πως θα μπορούσε
να θάψει μιάν αστροφεγγιά ολόκληρη, να σκεπάσει
μι’ αγάπη που παρ’ όλη του την άπλα δε μπορεί
να την χωρέσει την αυγή τούτη ο απάνω κόσμος;
[Από το "Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, 1957]
Ποιήματα: Τόμος 1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου