Πατέρα μου αγρότη
πως τα ήξερες όλα.
Ν’ ανασταίνεις παιδιά
να φυτεύεις να σπέρνεις
να ποτίζεις τη γηνα μιλάς
με τ’ αρνιά με τα δέντρα
ν’ ακούς την ανάσα του χόρτου
να γυρνάς
φορτωμένος τα βράδια στο σπίτι
να σκορπάς τη χαρά και το γέλιο.
Δεν έγραψες στίχους εσύ.
Και ποτέ μου
Δε θ' άλλαζα εγώ
με τα αλέτρι την πέννα.
Μ’ απ' τους δυό μας πατέρα
ποιητής μόνο εσύ 'σουν!
Τεκμήρια, 1968
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου