Όλο το πρωί πάλευα μ' ένα πορτοκάλι
Το έπλυνα το σκούπισα
Μ' ένα μαχαίρι χάραξα πάνω του γραμμές
Αφαίρεσα τη φλούδα
Ευλαβικά απομάκρυνα κάθε ίνα
από τη σάρκα κάθε ίχνος περιττό
Το άνοιξα στα δύο
Το σκόρπισα στο πιάτο
Σταθερά άρχισα να καταπίνω
ένα κομμάτι μετά το άλλο
Στο τέλος το πιάτο άδειασε
και σκέφτηκα πως πέρασε ο καιρός
Έναν άλλο τρόπο έπρεπε να βρω
μιαν άλλη έναρξη για τη μέρα
Ίσως κάποιο φρούτο της καινούργιας εποχής
Έστω ένα μαχαίρι νέο
Θα μπορούσα ακόμα και να φαντάζομαι
μια τυχαία συνάντησή μας
στη στροφή του δρόμου
μετά από χρόνια
εκεί
στην πόλη που μαζί
ακονίσαμε τις λάμες μας
.
Μαρία Κουλούρη, Αστικό ελάφι, 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου