Jalal-Al-Din Rumi-Δύο ποιήματα

 Μην φεύγεις

Ώστε μ’ ένα λίκνισμα φεύγεις, λοιπόν χωρίς εμένα, έι ψυχή της ψυχής μου.
Έι των φίλων εσύ η εμψύχωση,
Στον ροδώνα μην πας χωρίς εμένα, δεν θέλω.

Δεν θέλω, τ’ ουρανού στερέωμα, χωρίς εμένα να γυρνάς
Δεν θέλω, σελήνη, χωρίς εμένα να γεννιέσαι
Δεν θέλω, γη εσύ, χωρίς εμένα να στέκεσαι
Χωρίς εμένα, χρόνε, μη διαβαίνεις, δεν το θέλω.

Όταν είσαι μαζί μου
Κι αυτός κι ο άλλος κόσμος είναι όμορφος για μένα.
Δεν θέλω χωρίς εμένα σ’ αυτόν τον κόσμο να μένεις
Κι ούτε στον άλλον κόσμο να πας χωρίς εμένα θέλω.

Δεν θέλω, χαλινέ, χωρίς εμένα να ιππεύεις το άλογο
Δεν θέλω, γλώσσα μου, χωρίς εμένα να διαβάζεις
Δεν θέλω, μάτια εσείς, χωρίς εμένα να κοιτάζετε
Χωρίς εμένα, μην πεταρίσεις και χαθείς, έι ψυχή, δεν το θέλω.

Είναι το φέγγος σου που δίνει λάμψη στη σελήνη τη νυχτιά.
Εγώ η νυχτιά κι εσύ η σελήνη˙
Στον ουρανό μην πας χωρίς εμένα, δεν θέλω.

Κοίτα το ρόδο που έσωσε το αγκάθι από την κάψα.
Εσύ το ρόδο κι εγώ τ’ αγκάθι σου˙
Στον ροδώνα μην πας χωρίς εμένα, δεν θέλω.

Όσο τα μάτια σου είναι πάνω μου
Είμαι (σαν σφαίρα) μπροστά απ’ την ξυλόσφυρα*.
Σε παρακαλώ, να με προσέχεις,
Μη μ’ αφήνεις και φεύγεις, δεν θέλω.

Όταν είσαι με τούτη την ωραιότητα μαζί, χαρά μου,
Μην τυχόν και πιεις χωρίς εμένα, δεν θέλω.
Στου σουλτάνου την σκεπή αν ανεβείς, έι φύλακα εσύ,
Μην ανεβείς χωρίς εμένα, δεν θέλω.

Κι αν δεν υπάρχει τίποτε σ’ αυτή τη στράτα άλλο από σένα
Ξοφλημένοι είναι όσοι τη διαβαίνουν.
Εγώ είμαι στα χνάρια σου, σύντροφε εσύ που δεν διακρίνεις χνάρι,
Χωρίς εμένα μην φεύγεις, δεν θέλω.

Αλίμονο σ’ αυτόν που μπαίνει τυχαία στον δρόμο αυτό χωρίς να τον ξέρει!
Έι εσύ που ξέρεις τον δρόμο που θα πάρω,
Φως της στράτας μου, εσύ που είσαι το ραβδί (για να στηρίζομαι)
Χωρίς εμένα μην φεύγεις, δεν θέλω.

Όλα αυτά μονάχα έρωτα μιλούν για σένα,
Ή μήπως δεν είσαι εσύ η δική μου σουλτάνα, η αγαπημένη
Έι, ερωμένη εσύ που δεν χωράς στο όνειρο κανενός
Χωρίς εμένα μην φεύγεις, δεν θέλω.

[Σημείωση: *Η λέξη çevgan παραπέμπει στο ομώνυμο οθωμανικό άθλημα που ομοιάζει με το έφιππο πόλο στη σύγχρονη εποχή]

***

Δεν σου είπα;

Μην πας εκεί, δεν σου το είπα,
Εσένα μονάχα εγώ σε ξέρω
Στης ερημιάς την πατρίδα η κρήνη της ζωής είμαι εγώ, δεν είπα;

Αν μου θυμώσεις μια μέρα,
Αν πάρεις των ομματιών σου κι εξαφανιστείς
Εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μακριά κι αν φύγεις
Όταν γυρίσεις ο τόπος που θ’ ανταμώσεις είμαι εγώ, δεν είπα;

Δεν είπα να μην αποδέχεσαι το φανερό
Ότι είμαι εγώ αυτός που θα σου στήσει σπιτικό να σου ταιριάζει
Να σ’ το στολίζει και να σ’ το ποικίλλει, δεν είπα;

Μια θάλασσα είμαι
Ένα ψάρι είσαι
Δεν σου είπα να μην πας σ’ εκείνους τους ξερότοπους
Η δική σου θάλασσα η αθόλωτη είμαι εγώ.

Σαν τα πουλιά μην πέφτεις στην παγίδα, δεν το είπα;
Εγώ είμαι αυτός που φροντίζει το πέταγμά σου
Το χέρι και η φτερούγα σου είμαι εγώ, δεν είπα;

Δεν είπα ότι τον δρόμο σου θα πλήξουν
Δεν είπα ότι θα σε κρυώνουν
Κι όμως εγώ θα’ μαι ο πυρετός σου
Η ζεστασιά σου εγώ, δεν σου είπα;

Λογής-λογής κουβέντες θα σου πουν
Κακές συνήθειες θ’ αποκτήσεις, δεν σου είπα;
Της αθανασίας την πηγή θα χάσεις
Εμένα θα χάσεις δηλαδή, δεν είπα;

Λέγε, όλα αυτά δεν σου τα είπα;

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ: ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΓΙΩΣΑ

ΠηΓΗ: https://fteraxinasmag.wordpress.com/2015/08/21/%CF%84%CE%B6%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD-%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AF-2-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/