Κώστας Κινδύνης, Κομμάτι-κομμάτι

Κομμάτι-κομμάτι

πουλήσαμε όλη τη θάλασσα.

Τώρα κουβαλάμε τα νησιά μας

κάτω απ’ τη χλαίνη μας.

Μη ρωτήσουν τα παιδιά μας

Αμολάμε τον αϊτό τους

φεύγοντας συνένοχα.

Χωρίζουμε ολομόναχοι

εσύ από δω

εγώ από κει.

Στον άλλο πόλεμο

θα σου δώσω τουφέκι

χωρίς καθυστέρηση.

Θα συναντηθούμε παζαρεύοντας

την καινούργια μας ζωή.

Θα ’χεις την πληγή σου

πυξίδα στην πορεία σου.

Κομμάτι-κομμάτι

πουλήσαμε ακριβά τη θάλασσα.

Ό,τι ρευστό πήραμε

το ρίξαμε βαθιά

στο αίμα μας.

Μας φτάνει είχαμε πει

για ένα ταξίδι

κι από τότε ταξιδεύουμε.

Μας φτάνει είχαμε πει

για ένα κέρδος

κι από τότε

δε γνωριζόμαστε.

Θ’ αναγνωριστούμε

στον άλλο μας πόλεμο.

Σημαίες οι πληγές μας απλωμένες.

Και θα ’μαι ο εχθρός σου

που θ’ αγαπήσεις παράφορα

και θα ’μαι ο πεταλωτής

του αλόγου σου

να συνεχίσεις πιο κάτω.

Άνοιξα τα στήθια μου

σκοτάδι

τίποτα

δε με τυραννάει περισσότερο

απ’ την ανώφελη πατρίδα.

Κώστας Κινδύνης (1932-1998)

Πηγή: Κώστας Κινδύνης,«Ενότητα: Αναψηλάφηση», Τα ποιήματα [1971-1977]. Αθήνα: Γαβριηλίδης 2007.

Πηγή: https://thepoetsiloved.wordpress.com/category/%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%cf%83%ce%b7/%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%8e%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%82/