Αμαλία Τσακνιά-Ποιήματα

 

ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ

 

Κι οι δυο περιστρεφόμενοι πλανήτες˙

σ’ όλες σχεδόν τις φάσεις

η σκιά σου πέφτει απάνω μου˙

έκλειψη μερική ή ολική.

Δε με βαραίνει ο ίσκιος σου

έμαθα να βολεύομαι ’κει μέσα

κρίμα μονάχα που για σένα

δεν είμαι πλήρως ορατή

όπως άλλοι πλανήτες.

 

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

 

Πολύ φεγγάρι απόψε

για τόσο λίγη θάλασσα

που μας ανήκει.

 

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

 

Για την ώρα φλυάρησε όσο θες ˙

ο φλοίσβος, η μέλισσα, το τζιτζίκι.

Τα πράγματα δυσκολεύουν αργότερα ˙

ο χειμώνας

δεν έχει πολλές κουβέντες με τους ανθρώπους.

(ΑΦΥΛΑΧΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ, 1978)

 

ΣΙΩΠΗ

 

Άκου κι εμένα, η σιωπή δε χτίζεται

κι άσε τους ποιητές να λένε ˙

 

κατεβαίνει σαν τη διάφανη ομίχλη της Αττικής

δεν την ακούς

δεν την αγγίζεις

μπερδεύει τις εποχές

παραλλάζει τα χρώματα

περαστικούς παγιδεύει ˙

σαν έρθει η ώρα της

ανάλαφρη οδεύει προς τους ουρανούς.

(ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ, 1982)

 

ΕΡΗΜΙΤΗΣ

 

Όταν θα λύσεις πια το πρόβλημα της εξουσίας

θα ’χουν μεσολαβήσει εκατοντάδες χρόνια

κι εσύ ερημίτης κάπου στο Θιβέτ

ξεχασμένος απ’ όλους

ξεκομμένος απ’ όλα

θα τρέφεσαι με βότανα

τα μαλλιά σου θα ’χουν γίνει ένα με το χορτάρι.

Και τότε μόνο

θα νοσταλγήσεις ξαφνικά τον κόσμο που απαρνήθηκες

και

μισό άνθρωπος

μισό σκαντζόχοιρος

θα βρεις το δρόμο να γυρίσεις πίσω.

 

ΚΑΤΑΔΥΣΗ

 

Με την αρρωστημένη περιέργεια

κι αποκοτιά των εξερευνητών

θα προχωρήσω

στο φοβερό πηγάδι

όσο βαθύτερα γίνεται

με καταδιώκει η αόρατη παρουσία

μιας αλυσίδας γυναικών

που καταλήγει σε μένα

με τα γονίδια όλων καταχωνιασμένα

στις πιο απόκρυφες πτυχές

της ύπαρξής μου

να τις γνωρίσω επιτέλους

να εισδύσω στα έγκατα των σκοτεινών τους βίων

γιατί από κει ξεκινούν

και διακλαδίζονται

οι ρίζες των ονείρων μου

καταδυομένη

ανάμεσα σε δολοπλόκες συζύγους

ιέρειες της υπομονής

παρθένες που υφαίναν την ντροπή

με πάθη ανομολόγητα

κι όλες τις ρούφηξε το φοβερό πηγάδι

όπως θα ρουφήξει κι εμένα

με τα γονίδια καταχωνιασμένα

μέσα μου

ίσως να είναι η απολύτρωση

ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα

που από χρόνια βροντάει στον πυθμένα

στα έγκατα του βίου και των ονείρων μου

(ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΧΘΗ, 1984)

  Αμαλία Τσακνιά (1932-1984)

Πηγή: https://www.oanagnostis.gr/ta-proina-kelefsmata-ton-toxoton/