Ελευθερία.Μετά από πολύ σκέψη κατάλαβα ότι αυτή η μυστηριώδης λέξη, στο πιο βαθύ της νόημα, τελικά δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά… την ελευθερία να επιλέγω το θάνατο. Κι αυτό είναι αναμφίβολα σκανδαλώδες, επειδή το να ζω είναι μία υποχρέωση… Ακόμα και η φύση συμμερίζεται αυτή την άποψη: και για να μας δεσμεύσει με τη ζωή, μας εφοδιάζει με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Εκτός αν… η φύση είναι διφορούμενη: Αφού στην πραγματικότητα μας εξοπλίζει και με το αντίθετο ένστικτο, εκείνο της παρόρμησης του θανάτου (Todestrieb). Η σύγκρουση που προκύπτει δεν είναι αντίφαση –όπως πρόθυμα θα συμπέραινε το ορθολογιστικό και διαλεκτικό μας πνεύμα-, αλλά μία αντίθεση, η οποία έχει την ίδια περιορισμένη ικανότητα τόσο για ανάπτυξη όσο και για αισιόδοξες συνθέσεις. Λαμβάνει χώρα στο βυθό της ψυχής μας, εκεί όπου η συνείδησή μας, όπως είναι γνωστό, δεν εισχωρεί. Οι συγγραφείς όμως έχουν την υποχρέωση, όσο αυτό είναι μέσα στις δυνάμεις τους, να διακηρύξουν και να διασαφηνίσουν τη σύγκρουση αυτή. Διαθέτουν την απαραίτητη έλλειψη τακτ και είναι αρκετά ατίθασοι ώστε με κάποιο τρόπο να αποκαλύψουν αυτή την παρόρμηση του θανάτου, αποφεύγοντας τους κανόνες της αυτοσυντήρησης: ή, πιο απλά, μη ικανοποιώντας πια το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Η ελευθερία λοιπόν είναι μία αυτοκαταστροφική απόπειρα δολοφονίας του συντηρητισμού. Η ελευθερία δεν μπορεί να διακηρυχθεί παρά μόνο διαμέσου ενός μικρού ή μεγάλου μαρτυρίου. Και κάθε μάρτυρας βασανίζει τον εαυτό του μέσω του δικού του συντηρητικού δημίου.
Πηγή: https://www.bibliotheque.gr/article/8053
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου