Αργύρης Χιόνης-Ιδεογράμματα ( Χαικού )

α'

Ελάτε λέξεις

και κουρνιάστε σαν πουλιά

σ' αυτούς τους στίχους .

β'

Αυτοί οι στίχοι

τείχη ενάντια στις ορδές

βάρβαρων ήχων .

γ'

΄Υπιος ποιητής

ιπτάμενο τραγούδι

ονειρεύεται .

δ'

΄Απτερες λέξεις

σα μαδημένα πουλιά

σέρνονται χάμω .

ε'

΄Αγουρο ακόμα

κόπηκε το ποίημα

τώρα σαπίζει .

στ'

Αυτός ο έρωτας

στο ποίημα δε χωράει ,

το περιέχει .

ζ'

Μη με λυπάσαι ,

ποίηση , πάρε το φως μου ,

φτάνει να λάμψεις .

η'

Αγρύπνιας νύχτα .

Την ψυχή μου αγρικώ

να σιγοτρίζει .

θ'

Νύχτα παγερή

διάτρητο ταβάνι

το στερέωμα .

ι'

Τη νύχτα πάντα

φως ανάβει ο τυφλός

για να τον βλέπουν .

ια'

Πάνω απ' το χάος

γέφυρα το χέρι σου ,

φωτός αψίδα .

ιβ'

΄Εκπτωτο αστέρι ,

αναδεύεις στο βυθό

σαν αστερίας .

ιγ' 

Αυτό το ψάρι

αγάπησε τον ήλιο

κι έγινε τσίρος .

ιδ'

΄Εχιδνα ο χρόνος

και παντού ελλοχεύει

ταχυθάνατος .

ιε'

Τινάχτηκε έξω

απ' το δίχτυ του καιρού

σαν πεφταστέρι .

ιστ'

΄Αχρηστα χέρια

κουπιά έξω απ' το κύμα ,

ρίζες δίχως γη .

ιζ'

Θεέ μου , τι αόρατο

ναυάγιο που είναι

η έρημη ζωή !

ιη'

Θλιμμένο χέρι ,

μέσα στην τσέπη κρύβεις

τη μοναξιά σου .

ιθ'

Κρατάει πολύ

ο θάνατος, κρατάει

ολόκληρη ζωή .

κ'

΄Εμαθες να ζεις ;

Καιρός να μάθεις τώρα

πως να πεθάνεις .

κα'

΄Ελα να κάνουνε

έρωτα, να ξεκάνουμε

το θάνατο .

τα τραμάκια,Θεσσαλονίκη 1997

Πηγη: https://eirinigalinou.blogspot.com/2011/12/blog-post_2496.html