Κι ακόμα η μουσική μάς απαγγέλνει
Έρωτες άσπρους μέσα στη σελήνη
Ενώ κοιτάζουν άσχημα οι ζητιάνοι
Και ο κήπος προς την άνοιξη πηγαίνει
Ενώ κοιτάζουν άσχημα οι ζητιάνοι
Και ο κήπος προς την άνοιξη πηγαίνει
Ο κήπος προς την άνοιξη πηγαίνει
Οι έρωτες ασπρίζουν τη σελήνη
Έμελλε η χορδή να σπάσει του χειμώνα
Και μια φωνή ξανθή να δραπετεύσει
Όταν η τύχη έφυγε γινήκαμε παιδιά
Τα ρόδα μάς εφάγανε τα χείλη
Τα περιστέρια σκέπασαν τη νύχτα
Κ’ οι ώρες δεν μπόρεσαν να πέσουν στο σκοτάδι
12.9.1940
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου