Ατέλειωτη χαρά
Ώστε αξιώνει λοιπόν ευτυχία
ώστε αξιώνει αλήθεια
ώστε αξιώνει αιωνιότητα,
δείτε τον λοιπόν!
Μόλις που έχει ξεχωρίσει τα όνειρα
απ΄ την πραγματικότητα
μόλις που ξεκαθάρισε ότι είναι αυτός που είναι
μόλις διαμορφωμένος με χέρι που ήταν κάποτε μόνο πτερύγιο
τσακμακόπετρα που έγινε πύραυλος,
έτοιμος να πνιγεί σ΄ ένα κουταλάκι από ωκεανό.
Ελάχιστα αστείος ώστε να κάνει
την έρημο να γελάσει
βλέποντας μόνο με τα μάτια του,
ακούγοντας μόνο με τ΄ αυτιά του,
στα τσιτάτα του δεν λείπουν ποτέ οι αμφιβολίες,
διαβρώνει το ένα επιχείρημα μ΄ ένα άλλο,
κοντολογίς: είναι σχεδόν ανύπαρκτος
αλλά με το κεφάλι του γεμάτο ελευθερία,
παντογνωσία, υπέρβαση
πίσω απ΄ την ανόητη σάρκα του,
δείτε τον λοιπόν!
Γιατί δείχνει στ΄ αλήθεια να υπάρχει
και πραγματικά κατόρθωσε να υπάρχει
κάτω από ένα, από τα τόσα, επαρχιακό άστρο.
Με τον δικό του τρόπο είναι ζωηρός,
γεμάτος δυναμισμό,
και μάλλον ανεπτυγμένη την ικανότητα
να θαυμάζει
αν σκεφθούμε ότι είναι ο έκτροπος γόνος
μιας σταγόνας λύπης
κι αν ακόμα σκεφθούμε τη δύσκολη παιδική του
ηλικία
ξοδεμένη και υπόδουλη στις ανάγκες της αγέλης,
είναι τώρα για τα καλά διαφοροποιημένος.
Δείτε τον λοιπόν!
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, το καλό έργο
κι ας είναι μονάχα για λίγο
κι ας είναι και μόνο για να τρεμοφέγγει
ένας μικρούτσικος γαλαξίας.
Ας αποκτήσουμε τελικά μιάν αόριστη ιδέα
τι θα προκύψει απ΄ αυτόν, τώρα που δείχνει
να υπάρχει πραγματικά.
Και είναι στ΄ αλήθεια – επίμονος.
Πολύ επίμονος, να το παραδεχθούμε.
Με αυτόν τον κρίκο στη μύτη του, μ΄ αυτή την τήβεννο,
μ΄ αυτό το πουλόβερ.
Μια ατέλειωτη χαρά, μια φωτεινή ελπίδα
ό,τι και να πείτε.
Ένα μικρό φτωχό πλάσμα του Θεού.
Άνθρωπος αληθινός,
αν είδαμε κάποτε έναν.
Μετάφραση: Βασίλης Καραβίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου