Βροχή
Κατέβηκε από την υδρορρόη
φορώντας τα ελαφριά της ξυλοπάπουτσα
Σιγανή βροχή
καμιά ευγενική γυναίκα δε με φροντίζει.
Ζεσταίνω το τσάι μου μόνος·
σηκώνω το κερί και διαβάζω
όχι ποιήματα όχι
τον πράσινο αχνό των δέντρων έξω απ’ το παράθυρό μου.
Θυμάμαι ωστόσο δυο στίχους από μία συλλογή του Σουντό Μόρι:
«Ζέστη από τον κόρφο θαυμάσιου κοριτσιού».
Εδώ, Καστανιώτης 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου