Δημήτρης Παπακωνσταντίνου-Δύο Ποιήματα

 Χάρτινα πλούτη

Χάρτινα κάστρα έγραφε η μοίρα μας

από τους χάρτινούς μας πύργους να θωρούμε

τον κάμπο κάτω τον βαθύ, τους χίλιους κήπους μας

χαμένους μέσα στις δροσιές και τις σκιές τους.

Χάρτινες θάλασσες πλατιές, χάρτινα όνειρα

πλεούμενα μικρά λευκά πανάκια

χάρτινα βότσαλα μικρά, χάρτινα βήματα

σ' άγνωστους όμορφους γιαλούς αγαπημένους.

Χάρτινα πρόσωπα μάς δώρισε μετά,

                                 χάρτινα δάκρυα

ανώδυνα γλυκά που δεν κυλούνε

χάρτινα λόγια κι αγκαλιές, χάρτινους έρωτες

χάρτινα κόκκινα φιλιά που δεν ξεφτούνε.

 

Το Δέντρο

 

Το δέντρο στέκει πληγωμένο στην αυλή.

Σκληρά του κόψανε τα χαμηλά κλαδιά του

και στις νωπές πληγές χοντρές σταλαγματιές

το δάκρυ του αναβλύζει και στεγνώνει.

 

Μα τώρα δείχνει πιο ψηλό, δε συλλογίζεται

με πόσους θάνατους μικρούς, με πόσο πόνο

χρόνο τον χρόνο θ' απλωθεί ψηλό περήφανο

πάνω απ' τις στέγες που του κρύβουνε τον ήλιο.  

 

 Διαλέγω το λευκό, Εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2022.

Πηγή: https://thepoetsroom.blogspot.com/2022/04/blog-post.html?fbclid=IwAR0QI5e3N6utJjDbgtAe52yZjgw0zMkPHx6eMpOT_PFKYZ4dmvliPhe_8BE