John keats-[Αφού από νεφέλες ζοφερές ασφυκτιούσε η γη]

Αφού από νεφέλες ζοφερές ασφυκτιούσε η γη

για θλιβερή μια εποχή, μια μέρα φτάνει ξαφνικά

που γέννησε γλυκά ο Νότος, αποδιώχνοντας μακριά

απ’ τους άρρωστους ουρανούς κάθε κηλίδα ρυπαρή.

Ο μήνας να αποφορτωθεί τους πόνους του πια προσδοκεί,

και παίρνει, σαν χαμένο του δικαίωμα, την ξεγνοιασιά

του Μάη· παίζουν τα βλέφαρα με την περαστική δροσιά

σαν ροδοπέταλα με στάλες από μια θερινή βροχή.

Οι πιο γαλήνιες σκέψεις μας γεννιούνται: πώς πια ξεπετούν

τα άνθη οι βλαστοί – καρποί που ωριμάζουν ήρεμα –

στα στρέμματα οι φθινοπωρινές αχτίδες πώς γελούν –

μια σαπφική παρειά – ένα παιδί που αναπνέει γλυκά –

άμμος που, λίγη-λίγη, μες σε μια κλεψύδρα αργοδιαβαίνει –

ένα ρυάκι γαργαροκυλά – ένας ποιητής πεθαίνει.

 

(After dark vapors have oppress’d our plains, 1817)

Μετάφραση: Γιώργος Πολυχρόνης

Πηγή: http://www.poiein.gr/2018/11/26/john-keats-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3/