Κάποτε βγαίναμε απ' την ίδια πόρτα
εσύ σαν νά 'χες δυναμίτη στη φωνή
δίπλα σου εγώ με την καρδιά τρεμάμενη
Ξημέρωνε. Κ' οι δυο σαν να γυρίζαμε
από ύποπτη συγκέντρωση ή από κλίνη
απ' την παράλογη σπορά μιας εποχής
Τώρα είσαι μια σημαία πίσω απ' τα τείχη
κ' εγώ σαν σιταγρός μες στις ακρίδες
και δίχως τα υποζύγια που ήξερες
τα επαναστατημένα χέρια
Πόρτες εξόδου, Ενδοχώρα 1960
Αναδημοσίευση από τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου