Γιώργος Γκανέλης - Δέκα απορριφθέντα ποιήματα, που δεν θα εκδοθούν ποτέ

              ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ

Δεν ισχύει ότι οι ποιητές μένουν αθάνατοι.  

Θα προτιμούσα να μην πεθάνω ποτέ 

κι ας μην είχα γράψει ούτε ένα ποίημα

        ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗ 

Όταν εξέδωσα την πρώτη μου συλλογή 

νόμιζα ότι θα τη διαβάσει όλη η υφήλιος 

τώρα μου αρκεί καμιά δεκαριά άνθρωποι 

να μοιραστούν μαζί μου την ίδια μοναξιά

                             ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ

Κάποια ποιήματα θα μείνουν για πάντα στο συρτάρι 

όπως τα παιδιά που δεν γνώρισαν ποτέ τους γονείς

       ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ

Ο ακαδημαϊσμός στην Ποίηση 

είναι σαν το κοστούμι σε ροκ συναυλία

               ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Βρίσκεται πια στον ένατο μήνα

το βιβλίο κλωτσάει ανυπόμονα

Τι κόσμο άραγε θα συναντήσει;

                ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ

- Ερχόμαστε και φεύγουμε. Τι μένει;

- Η μοναξιά στο άπειρο θλιμμένη

                         ΣΤΗ ΛΗΘΗ

Τι δεκαπεντασύλλαβοι, τι έντεχνα σονέτα 

άμα δεν είσαι ποιητής στη λήθη κρέμασέ τα

                 ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ 

Το καλοκαίρι μού δείχνει τον δρόμο 

τη γυμνότητα αυτής της διαδρομής 

Κάτω από τα πολύχρωμα ριγέ μαγιό 

φωλιάζει μια σεξουαλική νεκρή φύση 

        ΕΦΗΒΟΣ    

Τα χρόνια περνάνε

τι μένει στον καθρέφτη;

Ένα πρόσωπο ανίκανο 

να παραδεχθεί τη φθορά

ένας έφηβος με ρυτίδες

               ΠΟΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Πώς περνάν οι ώρες, τα δευτερόλεπτα

πώς μετασχηματίζεται έτσι ο ουρανός;

Αν αύριο δεν υπάρχουμε, ποιο κανάλι

θα μεταδώσει το δυσάρεστο γεγονός

ποια εφημερίδα θα γράψει την είδηση;