Είχε φεγγάρι κι έκανε δροσιά
συνηθισμένο απόβραδο
γεμάτη φούρια η φωνή του τζιτζικιού
γεμάτη εμμονή στην επανάληψη
γεμάτη αφοσίωση στην αίγλη του παρόντος.
Στην άκρη της βεράντας
ένα σταχτοδοχείο και μια κούπα τσάι.
Κάθομαι μόνη
στο στήθος μου κοπάζει η μέρα.
Πηγή: Ό,τι έγινε - άνθρωποι και φαντάσματα, Πατάκης, 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου