Paul Celan - Αντίκρυ

Πέρα απ’ τις καστανιές αρχίζει ο κόσμος.
Με άρμα τα σύννεφα φτάνει από εκεί τις νύχτες ένας άνεμος και κάποιος εδώ σηκώνεται…
Αυτόν θέλει να τον πάρει πέρα ο άνεμος:
«Όπου είμαι εγώ φυτρώνει φτέρη,
φυτρώνει κόκκινο χελιδονόχορτο όπου είμαι εγώ!
Πέρα απ΄τις καστανιές αρχίζει ο κόσμος…»

Σιγοτραγουδώ τότε δειλά, όπως κάνουν οι γρύλοι
και o άνεμος αντιστέκεται,
γιατί τον κρατώ:
η φωνή μου περισφίγγει τους αρμούς του!
Νύχτες πολλές ακούω τον άνεμο να επιστρέφει:
«Όπου είμαι εγώ λαμπαδιάζουν τα βάθη του ορίζοντα, στα μέρη σου είναι στενά..»
Σιγοτραγουδώ τότε δειλά, όπως κάνουν οι γρύλοι.

Μα αν δεν φέξει κι απόψε η νύχτα και φανεί πάλι ο άνεμος
στο άρμα των σύννεφων:
«Όπου είμαι εγώ φυτρώνει φτέρη,
φυτρώνει κόκκινο χελιδονόχορτο όπου είμαι εγώ!
Πέρα απ’ τις καστανιές αρχίζει ο κόσμος…»
και θέλει να τον πάρει μακριά – τότε, τότε άλλο εδώ δεν τον κρατώ…

Πέρα απ’ τις καστανιές αρχίζει ο κόσμος.

 Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης

Πηγή:https://frear.gr/?p=28099&fbclid=IwAR3IpT1Fkwb8KfRKFgUc65xFm1JX7A5TxFSf751jtu0GephvZPcf1jfjde8