Βαρβάρα Χριστιά - Τα παιδιά της γης

Έγρουζε ο χειμώνας,
πυκνή η αντάρα
πνιχτοί καπνοί από τζάκια
και μυρωδιά από ξύλο εμποτισμένο.
Γέρναν τα δέντρα.
Θαρρείς βαστούσαν ακόμη κρεμασμένους
από καιρό πολέμου στα κλαδιά τους.

Έπιασε να χιονίζει.
Μα ένα χιόνι αλλιώτικο.
Όπου επάνω του έπεφτε
κόκκινα ανθίζαν τριαντάφυλλα.

Κι αυτός νεκρός από καιρό
-με πράξη ληξιαρχική
δηλώσεις δημάρχων και παπάδων-
σήκωσε τα μισολιωμένα του μανίκια
έπιασε να τσακίζει τα κλαδιά
και ν΄ αρμαθιάζει προσανάμματα και ξύλα.

«Χριστούγεννα είναι» συλλογίστηκε
«και τα παιδιά της γης κρυώνουν».

Πηγή: Βαρβάρα Χριστιά, Δευτερολογία, Πάτρα: Εκδοσεις Πικραμένος 2022.