Μαρία Λαϊνά -Τρία ποιήματα

 ΕΤΣΙ

Ακριβώς μπροστά από μένα

σαν ένας κόκκος μετά

το φως με διασχίζει.

Έτσι θα μου συμβεί·

ολοένα

μια είσοδος στον εαυτό μου.





ΚΑΙ ΦΟΝΟΙ ΕΞΟΧΟΙ



Και βιασμοί και έρωτες και θάνατοι

και φόνοι έξοχοι·

λείπει απλώς το βυσσινί τοπίο

και τ' άσπρο γέλιο μου.

Καταφεύγω λοιπόν σε μικρούς λόγους

κι ασήμαντα αποτελέσματα.

Όμως στην άκρη του γκρεμού

με τον ένα τους τοίχο ανοιχτό στο απέναντι

κοιμούνται μες στην απελπιστική κραυγή του ήλιου

τα άγρια όνειρά μου.

Καταφεύγω λοιπόν σε μικρές αισθήσεις

ωστόσο μέσα μου υπάρχουν όλα

και βιασμοί και έρωτες και θάνατοι

και φόνοι έξοχοι.

Τα βράδια ήσυχα το πρόσωπό τους ανάβει.





ΑΝΙΣΧΥΡΟ



Ονειρεύομαι όνειρα·

ολόκληρο το στόμα του κόσμου, ορθάνοιχτο

καταπίνει την ψυχή μου

σηκώνεται η γύρη των ονείρων μου

κι αποτελειώνεται με βία

η ηδονή στο βυθό της κίνησης.



Ξεκοιλιάζω πτώματα με ήλιο

και κόλαση.



Ονειρεύομαι όνειρα·

τα μάτια της πλήξης τυφλώνονται με κόκκους τρέλας.

Πηγή: Σημεία Στίξεως, Στιγμή 1991.