στις φυλλωσιές των δέντρων φύτεψε ο παππούς μου
το παρελθόν και δυο σταγόνες λάδι
ξορκίζοντας τ’ απόξερο στο μέλλον
κι εγώ είχα μάθει να κρεμώ
στον καλόγερο του χολ τη θλίψη
ευγενική από παιδί
να δέχομαι μ’ άδεια τα χέρια
ό,τι ο νοικοκύρης χρόνος μού προσφέρει
στο χωριό τα Χριστούγεννα είναι διαρκείας
ο παππούς ξυπνάει τη γιαγιά απ’ την αιώνια αναζήτηση συγχώρεσης
η θεία χτενίζει τα μακριά της μαλλιά με τη χτένα
που της αγόρασα πέρσι απ’ τον Λίβανο
κι εγώ μαθαίνω ακόμη να κρεμώ
στο δέντρο της άγιας νύχτας
μπαλίτσες χρωματιστές
τα ονόματα απόντων.
Πηγή: https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/13407-new-christmas-poems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου