Και πρώτα πρώτα
ποτέ μη στρέψεις πίσω το κεφάλι.
Απ’ τη στιγμή που ανακοινώθηκε το δρομολόγιο
το τρένο πρέπει να διασχίσει ολόκληρο τον Άδη
με την Ευρυδίκη ν’ αποχαιρετά απ’ το παράθυρο.
Δεύτερον, τήρησε σιγή.
Δικές σου οι νυχτερίδες, δικό σου το σκοτάδι.
Το να τις στέλνεις ταχυδρομικά περιστέρια
κανέναν δεν βοήθησε ποτέ.
Τρίτον. Δείξε σεβασμό.
Τη λύπη που νοτίζει τις κουρτίνες
μην επιχειρήσεις πρώιμα να στεγνώσεις.
Άφησε τη να σε διαπεράσει ολόκληρο,
να στάζεις.
Τέταρτον, μες στους ατμούς του τέλους
στο μάρμαρο του μπάνιου θα λιώνει το σαπούνι
μην προσπαθείς όμως ν’ αντικαταστήσεις
τη χαμένη οδοντόβουρτσα.
Πέμπτον και σπουδαιότερο,
μην επιτρέψεις
στη χειρούργο μνήμη τον ακρωτηριασμό.
Πολύτιμα είναι και το κάρβουνο και το διαμάντι.
Αφού ποτέ δεν είναι μόνον άνθρακας ο θησαυρός.
Η ΓΥΜΝΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΟΜΙΚΡΟΝ, εκδόσεις Πόλις 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου