Να ‘ναι όλα έτοιμα για την παράσταση,
να ‘χουνε από μέρες οι εφημερίδες αναγγείλει
το όνομά σου με μεγάλα γράμματα
και οι αφίσες στις γωνιές των δρόμων το ίδιο
και να ‘χουν στο ταμείο εξαντληθεί τα εισιτήρια
κι η αίθουσα να ‘ναι γεμάτη
από ‘να πλήθος έτοιμο
για τα πολλά χειροκροτήματα
και τα μεγάλα «Μπράβο»,
κι εσύ, κλεισμένος μες στο καμαρίνι σου,
κάτοχος πια του ρόλου σου
και των κινήσεων όλων και των αποχρώσεων
και των τόνων της φωνής,
μέχρι την πιο μικρή τους λεπτομέρεια,
ν’ ανακαλύπτεις ξαφνικά ότι δεν είσαι αυτός
που αναγγέλουν τα προγράμματα και οι αφίσες,
ότι τυχαία βρέθηκες εκεί,
κάποιου μοιραίου λάθους θύμα,
κι έτσι, ν’ αλλάζεις ρούχα και να φεύγεις
απ’ την έξοδο κινδύνου,
ενώ το πλήθος θ’ αναμένει νευρικά
κι ο θεατρώνης θα χτυπάει επίμονα
μα δίχως αποτέλεσμα την πόρτα.
Σχήματα Απουσίας, 1973
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου