Σου λέω επτά
μου λες εννέα
σου λέω συνημίτονο
μου λες εφαπτομένη
σου φωνάζω διαγώνιος
μου κραυγάζεις περιφέρεια
σου αποκρίνομαι τρίγωνο
μου απαντάς θεώρημα
αξίωμα σε διορθώνω
κι οι καμπύλες μου; ρωτάς.
Ξεχνώ τον Ευκλείδη
ξεχνάς την Ύπατία
και βρισκόμαστε γυμνοί
μπροστά στον καθρέφτη.
Δεν θέλω να γίνουμε σύστημα
ψιθυρίζεις στ’ αυτί μου
ας λύσουμε λοιπόν την εξίσωση
σε παροτρύνω παθιασμένος.
Ανάμεσα σε κόλουρους κώνους
μικρές και μεγάλες σφαίρες
με κυλινδρική έμφαση
μελετούμε σιωπηλοί
τα ολοκληρώματά μας.
Ίσα που θυμάμαι
ότι ήταν νύχτα
κι η ώρα περασμένες τρεις.
(Απριλίου ξανθίσματα, Μελάνι, 2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου