Το σμίξιμο των σωμάτων μας κράτησε τόσο πολύ.
Ερωτευθήκαμε βαθιά ως το κόκαλο.
Ακούω τα κόκαλα να αλέθονται,
βλέπω τους δύο σκελετούς μας.
Τώρα θα φύγεις. Θα περιμένω
μέχρι ο θόρυβος των παπουτσιών σου
να μην ακούγεται πια.
Μετά σιωπή.
Απόψε θα κοιμηθώ μόνη
κάτω από το πάπλωμα τής αγνότητας.
Η μοναξιά είναι ένα πρώτης τάξεως
υγιεινό μέτρο.
Η μοναξιά θα μεγεθύνει
τους τοίχους στο δωμάτιο,
θ' ανοίξω το παράθυρο
και ο δυνατός, παγωμένος αέρας θα μπει
υγιεινός σαν τραγωδία.
Οι ανθρώπινες σκέψεις,
οι ανθρώπινες ανησυχίες,
οι ατυχίες των άλλων,
οι αγιότητες των άλλων
θα μπουν μέσα και θα κουβεντιάσουν
ήρεμα και αυστηρά.
Μην έρθεις πια.
Τώρα είμαι ζώο
πολύ σπάνια.
Anna Swir (Πολωνία 1909 – 1984)
(Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου