Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης(Πόσο σ΄ αγαπώ
2007)
Χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία.
Τα δένδρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί.
Χιόνι παλιό και μάλαμα, σαν ακριβή φιλία,
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί.
Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου.
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά.
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου τη λες με τ’ όνομά σου.
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωά.
Χρόνια πολλά, απ’ το ’20 είν’ η λιθογραφία *
σερβίρονται τα παγωτά, καφέδες αχνιστοί.
Παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία,
εκεί που ζουν οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί.
*[Πρβλ. το στίχο στο βιβλίο με τα τραγούδια του Ελευθερίου (σ. 438):
"Σαν καρτ ποστάλ του είκοσι και σαν λιθογραφία"]
Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου.
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά.
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με τ’ όνομά σου.
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου