Ουίλιαμ Σαίξπηρ "ΣΟΝΕΤΟ 97"

William Shakespeare Sonnet 97

How like a winter hath my absence been
From thee, the pleasure of the fleeting year!
What freezings have I felt, what dark days seen!
What old December's bareness every where!
And yet this time removed was summer's time,
The teeming autumn, big with rich increase,
Bearing the wanton burden of the prime,
Like widow'd wombs after their lords' decease:
Yet this abundant issue seem'd to me
But hope of orphans and unfather'd fruit;
For summer and his pleasures wait on thee,
And, thou away, the very birds are mute;
Or, if they sing, 'tis with so dull a cheer
That leaves look pale, dreading the winter's near.

Σονέτο 97 Ουίλιαμ Σαίξπηρ μεταφραση: Διονύση Καψάλη

Μοιάζει χειμώνας ο καιρός που έχω φύγει
και τη χαρά του χρόνου έχασα, εσένα·
πόσο σκοτάδι έχω νιώσει, πόσα ρίγη,
πόσο Δεκέμβρη σε τοπία ερημωμένα.

Κι ήταν ο απόδημος ο χρόνος καλοκαίρι,
μεστό φθινόπωρο μέσα στο γέννημά του,
που όλο της άνοιξης το λάγνο βάρος φέρει,
σαν μήτρα πλήρης μες στο πένθος του θανάτου.

Τόση πληθώρα, αποκύημα της λύπης
ήταν για μένα, και καρπός χωρίς πατέρα·
το καλοκαίρι ξέρει εσένα, κι όταν λείπεις
όλα σωπαίνουν τα πουλιά στον άδειο αέρα.

Κι αν κελαηδήσουν, λένε πένθιμο κανόνα,
κι ωχρούν τα φύλλα με το φόβο του χειμώνα.

Ουίλιαμ Σαίξπηρ "ΣΟΝΕΤΟ 97"
μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
μουσική: Νίκος Ξυδάκης
φωνή: Όλια Λαζαρίδου
απο το "Ημερολόγιο"
Lyra 1995
φωτογραφία: Δήμος Τσορμπατζόγλου (Demos Tsormpatzoglou) Θεσσαλονίκη Μάρτιος 2013.