Με το μάθημα τούτο τη φτωχή μου τη ζήση
-δραχμές χίλιες μου δίναν-είχα πια ξασφαλίσει.
Στο φαΐ μου οχτακόσιες-μια ζωή μετρημένη-
για το νοίκι διακόσιες-καμαρούλα μια πήχη-
και για τ' άλλα, σκεφτόμουν, κάτι πάλι θα τύχει.
Ήταν κάποια κυρία κοσμική, καλεσμένη
στα μεγάλα σαλόνια κι είχε ανάγκη να ξέρει
για τον Όμηρο κάτι, για της Λέσβου τη λύρα,
στην κουβέντα της στίχους που και που ν' αναφέρει,
ν' απαγγέλλει Μαβίλη, Καβάφη, Πορφύρα.
Ένα μάθημα ακόμα κι η ζωή θάν' ωραία,
συλλογιόμουν. Στο τέλος, θα της μάθω κι αρχαία!
Όταν ξάφνου μου λέει: "Θα σας πάψω ένα μήνα.
Που καιρός για μελέτη, το Τριώδι έχει ανοίξει!
Ξενυχτώ κάθε βράδυ στους χορούς κολομπίνα,
και, θαρρώ, δεν σας έχω το κοστούμι μου δείξει.
Τι σουξέ πούχω κάνει!... Το πιο φίνο λαμέ!
Δεκαπέντε χιλιάδες μου κοστίζει-μοντέλο
το Γκραν Σικ απ' ευθείας τόχει φέρει για με!
Κι ασορτί πως μου πάει μυτερό το καπέλο!..."
Θάπε κι άλλα, δεν ξέρω. Το μυαλό μου σα σφήνα
μια κουβέντα τρυπούσε: "Θα σας πάψω ένα μήνα".
Ώρες Αγάπης (1934)
ΠΗΓΗ: Ανθολογία Μιχάηλ Περάνθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου