Γεράσιμος Δενδρινός-Σεντόνια

ΣΕΝΤΟΝΙΑ

Ἀπόψε εἶδα σέ ὄνειρο τόν ἀδερφό μου
ν’ ἁπλώνει στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ μας
κάτασπρα σεντόνια μέ ἀχνά ἀποτυπώματα φιλιῶν
πού τοῦ χάρισε μιά νύχτα ἐκείνη ἡ ὁπτασία,
χαμένη ἕνα μεσημέρι στήν ὁρμή τοῦ νεροῦ─
κατέβαινε ἀπό τό βουνό παρασέρνοντας
χώματα, σπίτια, ἀνθρώπους, στέγες ἐπικλινεῖς,
(ἀνάπαυλα τῶν πουλιῶν για τό καθιερωμένο ταξίδι τους)
καί ἀγάλματα θεῶν πού ποτέ δέν ἀκοῦνε
τίς προσευχές μας.

Τόν θυμᾶμαι συχνά ἀνεβασμένο
ὑπερήφανα στή μηχανή του,
προτοῦ πάρει τή μοιραία ἀπόφαση
νά συναντηθεῖ μαζί μέ τήν ὁπτασία ἐκείνη,
σέ κάποιο ἀστρικό σμῆνος, ἔτη φωτός μακριά,
μιά νύχτα σάν αὐτή πού τόν ἐπισκέφτηκε ἡ χάρη,
ἀκολουθῶντας ξέφρενη πορεία πρός τήν ἀπαγορευμένη
κι’ ἀπότομη διάβαση.