Paul Eluard-Έτοιμη για φιλιά αναστάσιμα

Δεν μπορώ ο καημένος να ζω μες στην άγνοια
Μου χρειάζεται να βλέπω ν' ακούω και να καταχρώμαι
Να σ' ακούω γυμνή και να σε βλέπω γυμνή
Των θωπειών σου να κάνω κατάχρηση

Ευτυχώς ή δυστυχώς
Το μυστικό σου εγώ από στήθους το ξέρω
Της πύλες της αυτοκρατορίας σου όλες
Και των ματιών και των χεριών
Του στήθους και του στόματός σου όπου όλες λειώνουν οι γλώσσες

Ανοιχτή και του χρόνου η πύλη στα πόδια σου ανάμεσα
Των θερινών νυκτών το άνθος στου κεραυνού τα χείλη
Στο κατώφλι του τοπίου που γελάει και κλαίει το άνθος
Και διατηρείς εκείνη τη χλομάδα του νεκρού μαργαριταριού
Και δίνεις την καρδιά σου τα πόδια σου τελείως ανοίγοντας

Είσαι σαν τη θάλασσα νανουρίζεις τ' αστέρια
Είσαι ο λειμώνας του έρωτα ενώνεις και χωρίζεις
Τους εραστές και τους παράφρονες
Είσαι η πείνα το ψωμί η δίψα η μέθη η κορυφαία

Και του ονείρου ο τελευταίος γάμος με την αρετή.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.